حمله خواب

حمله های خواب در ساعات بیداری را حمله خواب یا خواب تازش یا نارکولپسی (به انگلیسی: Narcolepsy) می گویند. خواب تازش یکی از اختلالات خواب است و عبارت است از میل ناگهانی و مقاومت ناپذیر به خواب. مبتلایان به حمله خواب، در پی هیجان های شدید دچار گرفتگی ماهیچه می شوند. بسیاری از این بیماران به فلج خواب نیز مبتلا هستند. نوجوانان پسر دچار مراحل حمله خواب طولانی می شوند و پس از بیدار شدن از خواب احساس گرسنگی می کنند.
بیماری خواب تازش با پنج علامت خواب آلودگی بیش از حد در طول روز، تن انداختگی (کاتاپلکسی)، فلج خواب (بختک)، توهم پیشاخواب (هیپناگوژیک) و توهم پیشابیداری (هیپنوپامپیک) مشخص می شود. خواب آلودگی بیش از حد در طول روز علامت اصلی و اولیه در خواب تازش است. دمای بدن مبتلایان به حمله خواب، پس از بیدار شدن افزایش می یابد و گاهی خُلق آن ها نیز تغییر خواهد کرد. معمولاً مبتلایان به حمله خواب دچار افسردگی هستند. حمله خواب از طریق محرک های دستگاه عصبی مرکزی درمان می شود.تشخیص موارد نیازمند درمان دارویی بر عهده پزشک است.
شیوع این بیماری ۲۵ تا ۵۰ مورد در هر ۱۰۰هزار نفر است؛ مردان به طور یکسان درگیر این بیماری می شوند و اوج بروز سنی آن دههٔ دوم و سوم زندگی است؛ با این حال ممکن است قبل از پنج سالگی و بعد از ۴۰ سالگی هم دیده شود.

حملۀ خواب (narcolepsy)
نوعی بیماری نادر دستگاه عصبی. با تمایل غیرطبیعی به خوابیدن مشخص می شود. این حالت اغلب با حملۀ ضعف عمومی همراه است و با دارو مهار می شود. در سال ۲۰۰۰، در امریکا از هر ۲هزار نفر یک نفر مبتلا به این بیماری بوده است. در این بیماران، مقدار ناقل عصبی هیپوکرتین کاهش می یابد. این ترکیب فعالیت قسمت داخلی بصل النخاع را کاهش می دهد. این قسمت بصل النخاع باعث شل شدن بدن هنگام خواب دیدن می شود و از بروز حوادث جلوگیری می کند. به علت کاهش هیپوکرتین در حملۀ خواب، این بخش از مغز مهار نمی شود و در نتیجه، هنگام تنش های عصبی و هیجان فرد سست و خواب آلود می شود.