<div class="boxBd">زیاده گوی. [ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) پرحرف. فراوان گوی. که سخن را به درازا کشد : <br>نوش لب زان منش که خوی بود<br>زن به دوران زیاده گوی بود.<div class="au">نظامی.</div>از حیرت آن جواب چون نوش <br>شد زید زیاده گوی خاموش.<div class="au">نظامی.</div>کای زید سخن زیاده کردی <br>بگذر که زیاده گوی مردی.<div class="au">نظامی.</div>رجوع به ماده بعد شود.</div>

زیاده گوی. [ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) پرحرف. فراوان گوی. که سخن را به درازا کشد : نوش لب زان منش که خوی بود زن به دوران زیاده گوی بود. نظامی. از حیرت آن جواب چون نوش شد زید زیاده گوی خاموش. نظامی. کای زید سخن زیاده کردی بگذر که زیاده گوی مردی. نظامی. رجوع به ماده بعد شود.

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">پرحرف فراوان گوی</div>

فرهنگ فارسی

پیشنهاد کاربران

- اطناب ممل ؛ تطویل کلام چنانکه ملال آورد. مقابل ایجاز مخل. ایجاز مخل و اطناب ممل از بلاغت نیست. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) .<br>

- اطناب ممل ؛ تطویل کلام چنانکه ملال آورد. مقابل ایجاز مخل. ایجاز مخل و اطناب ممل از بلاغت نیست. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) .