بازیابی اطلاعات خصوصی

در علم رمزنگاری، بازیابی داده های خصوصی (به انگلیسی: Private information retrieval) پروتکلی می باشد که به کاربران اجازه می دهد تا یک داده را از سروری که دیتابیس را در اختیار دارد بازیابی نموده بدون اینکه معلوم شود که کدام داده که کاربر انتخاب کرده است در حال بازیابی است.بازیابی اطلاعات خصوصی یک نسخه ضعیف تر از(one-out-of-n oblivious transfer) است که در آن نیز لازم است که کاربر نتواند اطلاعاتی از داده های موجود در دیتابیسهای دیگر دریافت کند.
A. Beimel, Y. Ishai, E. Kushilevitz, and J. -F. Raymond. Breaking the O ( n 1 / ( 2 k − 1 ) ) {\displaystyle O(n^{1/(2k-1)})}   barrier for information-theoretic private information retrieval. Proceedings of the 43nd Annual IEEE Symposium on Foundations of Computer Science, Vancouver, Canada, pages 261-270, 2002.
Sergey Yekhanin. New locally decodable codes and private information retrieval schemes, ECCC TR۰۶-۱۲۷, ۲۰۰۶.
این پروتکل نباید با آشکار سازی اطلاعات به وسیله کلید خصوصی اشتباه گرفته شود که کاربران معمولاً اطلاعات رمز شده خود را در دیتابیس قرار می دهند و می خواهند بدون اینکه این اطلاعات رمزنگاری شده آشکار شود در آن به دنبال داده های مورد نظر خود بگردند که دیتابیس از کلید خصوصی برای حل این موضوع استفاده می کند
یکی از پیش پا افتاده تریین و در عین حال نا کارامدترین راه ساخت بازیابی اطلاعات خصوصی برای یک سرور این است که کپی تمام موجودیت های دیتا بیس را برای کاربر ارسال نماییم. حال دو راه برای حل این مسئله وجود دارد: یکی ایجاد یک سرور محاسباتی دارای مرز و محدوده و دوم این که فرض کنیم چندین سرور غیر مرتبط با همدیگر داریم و به هر کدام از آن ها یک نسخه از پایگاه داده را بدهیم.
برای مثال در دیتابیس های یکتا (به انگلیسی: Single-Database) پروتکل بازیابی اطلاعات خصوصی به این صورت تعریف می شود که فرض نمایید دیتابیس شامل یکسری اطلاعات عمومی می باشد مثلاً n بیت رشته ذخیره شده داریم. حال می خواهیم با این پروتکل بیت iام این رشته را به دست آوریم بدون اینکه برای پایگاه داده معلوم شود که ما چه موردی را درخواست داده ایم (i مخفی بماند).