بازیافت لاستیک یا بازیافت تایر یا (به انگلیسی: tire recyle) یا (به انگلیسی: rubber recycling) فرایندی است که طی آن تایرهای خودرو که دیگر فرسوده قلمداد می شوند یا به دلیل پارگی و خرابی غیرقابل تعمیر دیگر برای استفاده مناسب نیستند بازیافت می شوند. این تایرها در زمرهٔ بزرگترین ضایعات محسوب مشوند که بسیار مشکل آفرین می باشد. این مشکل به دلیل تداوم و ماندگاری لاستیک و حجم زیاد تولیدی آن است. تخمین زده می شود که ۲۵۹ میلیون تایر هر ساله به دور ریخته می شود. (این تخمین طی سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰) زده شده است. همان مشکلی که تایرهای فرسوده را دردسر آفرین می سازد، یعنی: دسترسی ارزان، تجمع زیاد و مقاومت، آن ها را هدف خوبی برای بازیافت می کند. با این وجود نصف بیشتر تایرهای فرسوده تنها برای ارزش سوختیشان سوزانده می شوند. تقریباً در هر سال به ازاء هر نفر در دنیا یک تایر به دور ریخته می شود. تایرها را معمولاً برای استفاده در زمین های ورزشی مثل زمین بسکتبال و دو و میدانی، محصولات جدید صنعت کفش و کفپوش ها و چمن های مصنوعی بازیافت می کنند. لازم به توضیح است که بازیافت اولیه تایرها موادی به نام (خرده لاستیک) یا Crumb تولید می کند که به عنوان مواد پرکن ارزان قیمت در صنایع مختلف استفاده می شود و اغلب با مقیاس کم تولید می شود.
میزان عمر تایرها توسط ۶ میزان زیر می تواند سنجیده شود:
گورستان لاستیک یا Landfill به جایی گفته می شود که تایرها در زیر زمین دفن می شوند. تایرها اصولاً زباله های خوبی محسوب نمی شوند. از این جهت که جاگیر هستند و از خود ضایعات بدی به جای می گذارند. در گورستان های لاستیک با تولید گاز متان گاه باعث ایجاد آتش سوزی می شوند و همچنین برای حشرات موذی محیطی مناسب ایجاد می کنند. دفن تایرها در زیر زمین و تولید گاز توسط آن ها منتج به پدیده ای به نام حباب زایی می شود که این حباب های گازی باعث آلوده شدن منابع زیرزمینی مانند آب می شوند. در بسیاری از کشورها از جمله ایران این کار ممنوع اعلام شده است.
هرچند تایرها بیشتر سوزانده می شوند تا اینکه بازیافت شوند تلاش های زیادی برای ارزش گذاری برای بازیافت انجام شده است. تایرها را می توان به محصولات مختلفی بازیافت نمود. از آن جمله می توان به آسفالت گرم اشاره کرد که در آن تکه های لاستیک با عنوان crumb rubber به آسفالت اضافه می شوند. این کار باعث بهبود خواص آسفالت شده و آن را به آسفالت پلیمری تبدیل می کند. با این کار آسفالت دوام بیشتری یافته و زود ترک نمی خورد. همچنین از لاستیک بازیافتی در سیمان بتن های پرتلند نیز استفاده می کنند. از طرفی از تایرهای فرسوده می توان در ساخت تایرهای جدید استفاده کرد. در موارد از خود تایر بازیافت نشده به عنوان نگه دارندهٔ آب یا مواد در باغبانی و جلوگیری از علف هرز استفاده می کنند. محصولات دیگری که از مواد بازیافتی لاستیک استفاده می کنند می توان به کفپوش لاستیکی و چمن مصنوعی اشاره کرد.
میزان عمر تایرها توسط ۶ میزان زیر می تواند سنجیده شود:
گورستان لاستیک یا Landfill به جایی گفته می شود که تایرها در زیر زمین دفن می شوند. تایرها اصولاً زباله های خوبی محسوب نمی شوند. از این جهت که جاگیر هستند و از خود ضایعات بدی به جای می گذارند. در گورستان های لاستیک با تولید گاز متان گاه باعث ایجاد آتش سوزی می شوند و همچنین برای حشرات موذی محیطی مناسب ایجاد می کنند. دفن تایرها در زیر زمین و تولید گاز توسط آن ها منتج به پدیده ای به نام حباب زایی می شود که این حباب های گازی باعث آلوده شدن منابع زیرزمینی مانند آب می شوند. در بسیاری از کشورها از جمله ایران این کار ممنوع اعلام شده است.
هرچند تایرها بیشتر سوزانده می شوند تا اینکه بازیافت شوند تلاش های زیادی برای ارزش گذاری برای بازیافت انجام شده است. تایرها را می توان به محصولات مختلفی بازیافت نمود. از آن جمله می توان به آسفالت گرم اشاره کرد که در آن تکه های لاستیک با عنوان crumb rubber به آسفالت اضافه می شوند. این کار باعث بهبود خواص آسفالت شده و آن را به آسفالت پلیمری تبدیل می کند. با این کار آسفالت دوام بیشتری یافته و زود ترک نمی خورد. همچنین از لاستیک بازیافتی در سیمان بتن های پرتلند نیز استفاده می کنند. از طرفی از تایرهای فرسوده می توان در ساخت تایرهای جدید استفاده کرد. در موارد از خود تایر بازیافت نشده به عنوان نگه دارندهٔ آب یا مواد در باغبانی و جلوگیری از علف هرز استفاده می کنند. محصولات دیگری که از مواد بازیافتی لاستیک استفاده می کنند می توان به کفپوش لاستیکی و چمن مصنوعی اشاره کرد.
wiki: بازیافت لاستیک تایر