انتقال تابشی

انتقال تابشی یک پدیدهٔ فیزیکی انتقال انرژی در قالب تابش الکترومغناطیسی است. انتشار تابش از طریق یک محیط تحت تأثیر فرایند جذب، انتشار و پراکندگی قرار می گیرد. معادلهٔ انتقال تابشی این تعاملات را از راه و شیوهٔ ریاضی توصیف می کند. معادله های انتقال تابشی در گسترهٔ وسیعی از جستارها از قبیل اپتیک، اخترفیزیک، علوم جوی و سنجش از دور استفاده شده است. راه حل های تحلیلی برای معادلهٔ انتقال تابشی (RTE) برای موارد ساده وجود دارد، اما برای محیط های واقع گرایانه تر، با اثرات پراکندگی چندگانه پیچیده، روش های عددی مورد نیاز است. این مقاله عمدتاً بر وضعیت تعادل تابشی تأکید دارد
جذب
طیف بینی
قانون بیر-لامبرت
طیف گسیلی
پراکندگی
مقدار تشکیل دهنده ای که یک میدان تابش را توصیف می کند، در زمینه های'تابش سنجی' 'درخشندگی' خوانده می شود؛ در دیگر زمینه ها اغلب شدت ویژه تابش نامیده می شود. شدت خاص)
مبنای انتقال تابشی معادلهٔ انتقال تابشی است. این تراکم تابش را با ضریب جذب ترکیب می کند:
که در آن j ν {\displaystyle j_{\nu }}   ضریب انتشار است و j ν {\displaystyle j_{\nu }}   ضریب جذب، k ν , s {\displaystyle k_{\nu ,s}}   scattering opacity, و k ν , a {\displaystyle k_{\nu ,a}}   جذب است.