کلمه جو
صفحه اصلی

کرائیت

فرهنگ فارسی

یکی از اقوام مغول که مسکن ایشان واحه های شرقی داخله صحرای گبی و جنوب دریاچه بایکل تا دیوار چین بود . این قوم در مدت دو قرن ( پنجم و ششم هجری ) قویترین اقوام مغولستان بودند و بر بیشتر طوایف اطراف حکومت داشتند و از سال ۳۹۸ ه ق . که پادشاه ایشان قبول دین مسیح کرده بود بدین آیین گرویدند و بهمین جهت از همان ایام در اروپا مشهور شدند و افسانه ها در باب این قوم و پادشاه ایشان بین مردم آن قاره انتشار یافته بود .

لغت نامه دهخدا

کرائیت. [ ک َ ] ( اِخ ) از اقوام مغول مسیحی ساکن واحات شرقی داخلی صحرای گوبی و جنوب دریاچه بایکال تا دیوار چین و قویترین اقوام مغول در قرن پنجم و ششم هجری. رجوع به تاریخ مغول تألیف اقبال ص 7 شود.

دانشنامه عمومی

مغولان از طوایف متعدد مرکب بوده اند که از جهت کثرت عدد خانواده و وسعت اراضی با یکدیگر اختلاف بسیار داشته اند و مهمترین این طوایف عبارت بودند از طوایف نه گانه اغوز (تغز اوغز): اغوز، اویرات، آرلاد، جلایر، تاتار، قنقرات، قیات، کرائیت و مغول. (غز لغت تازی است که به قبیله ترکان اغوز اطلاق می شود)
http://www.loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-9f6293bc46b144e3818c94153bdd811d-fa.html
قبیلهٔ کرائیت از جهت قدرت و جمعیت نیرومندترین قبیلهٔ مغول بود. زمانی که نسطوریان را می کشتند. عده ای از ایشان علاوه بر ایران و عربستان به مغولستان رفت و در آن جا ساکن شدند.
شاه قبیلهٔ کرائیت در قرن ۳ به طور رسمی مسیحیت را پذیرفت و قبیلهٔ او نیز مسیحی شدند.
اروپاییان از ۳۰۰ سال پیش از حملهٔ مغول ایشان را می شناختند و با آن ها دوستی داشتند.

پیشنهاد کاربران

بخاط اینکه برایم ضرور است به مونوگراف کار آمد



کلمات دیگر: