در لهج. آذری گله و گله گی
گلائی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گلائی. [ گ َل ْ لا ] ( اِ ) شتر یا اسب که بمرتع برای مدتی رها باشد .
گلائی. [ گ َل ْ لا ] ( اِ ) در لهجه آذری ، گله و گله گی.
گلائی. [ گ َل ْ لا ] ( اِ ) در لهجه آذری ، گله و گله گی.
گلائی . [ گ َل ْ لا ] (اِ) در لهجه ٔ آذری ، گله و گله گی .
گلائی . [ گ َل ْ لا ] (اِ) شتر یا اسب که بمرتع برای مدتی رها باشد .
پیشنهاد کاربران
گلائی یا گلائه نام قومی سکایی تبار در قفقاز می باشد که به سرزمین کادوسیان ( تالش ها ) مهاجرت نمودند که بعدها گیلان نامیده شد.
کلمات دیگر: