زیبا نگارنده که نیکو نگارد
زیبا نگار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
زیبانگار. [ ن ِ ]( نف مرکب ) زیبانگارنده. که نیکو نگارد :
ترا با من زشت رویم چه کار
نه آخر منم زشت و زیبانگار.
ترا با من زشت رویم چه کار
نه آخر منم زشت و زیبانگار.
سعدی ( بوستان ).
پیشنهاد کاربران
زیبا دیده
کلمات دیگر: