ناحیه ای از مدینه
ارینه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ارینه. [ اِ ن ِ ] ( اِخ ) رجوع به اِرین شود.
ارینه.[ اُ رَ ن َ ] ( اِخ ) ناحیه ای از مدینه. کثیر راست :
و ذکرت ُ عَزَّة اِذ تَصاقب دارُها
برُحَیّب فأرَینَة فنُخال ِ.
و آنرا ( ( أرابِن ) ) نیز گفته اند. ( معجم البلدان ).
ارینه.[ اُ رَ ن َ ] ( اِخ ) ناحیه ای از مدینه. کثیر راست :
و ذکرت ُ عَزَّة اِذ تَصاقب دارُها
برُحَیّب فأرَینَة فنُخال ِ.
و آنرا ( ( أرابِن ) ) نیز گفته اند. ( معجم البلدان ).
ارینه . [ اِ ن ِ ] (اِخ ) رجوع به اِرین شود.
ارینه .[ اُ رَ ن َ ] (اِخ ) ناحیه ای از مدینه . کثیر راست :
و ذکرت ُ عَزَّة اِذ تَصاقب دارُها
برُحَیّب فأرَینَة فنُخال ِ.
و آنرا ((أرابِن )) نیز گفته اند. (معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
آرینه یعنی زیبا و آرایش کننده. زیبا کننده ی برتر
یعنی شهری در مدینه
کلمات دیگر: