کلمه جو
صفحه اصلی

گوهرشادبیگم

فرهنگ فارسی

زوجه سلطان شاهرخ میرزا فرزند و جانشین امیرتیمور گورکانی یکی از زنان نیکوکار و نامدار بوده است و از آثار و ابنیه خیریه او مسجد جامع مدرسه و خانقاه شهر هرات و مسجد جامع مشهد مقدس می باشد که در هر دو شهر بنام آن بانوی نیکنام به مسجد گوهر شاد موسوم و مشهور می باشد وبر آن بقاع خیر .
( گوهرشاد بیگم ) زن سلطان شاهرخ میرزا ابن امیر تیمور گورکانی . وی یکی از زنان نیکوکار نامدار بود و از آثار و ابنیه خیریه او مسجد جامع مدرسه و خانقاه شهر هرات و مسجد جامع مشهد میباشد که در هر دو شهر بنام [ مسجد گوهرشاد ] معروف هستند . او در سال ۸۶۱ ه . ق . بدستور سلطان ابوسعید در هرات کشته شد و در جنب قبر فرزندش شاهزاده بایسنقر میرزا در مسجد گوهرشاد هرات مدفون گردید . قبر او اکنون باقی است .

لغت نامه دهخدا

گوهرشادبیگم. [ گ َ / گُو هََ ب َ گ ُ ] ( اِخ ) زوجه سلطان شاهرخ میرزا فرزند و جانشین امیرتیمور گورکانی ، یکی از زنان نیکوکار و نامدار بوده است و از آثار و ابنیه خیریه او مسجد جامع، مدرسه و خانقاه شهر هرات و مسجد جامع مشهد مقدس میباشد که در هر دو شهر به نام آن بانوی نیکنام به مسجد «گوهرشاد» موسوم ومشهور میباشد و بر آن بقاع خیر مستغلات خوب ، و هبات مرغوب وقف کرده است. این زن نیکوکار پس از مرگ شاهرخ میرزا در نهم رمضان سال 861 هَ. ق. در عهد سلطنت ابوسعیدمیرزا در قیام میرزا ابوالقاسم بابر به دسیسه جمعی از امرا و مشاوران سلطان ابوسعید به دستور آن پادشاه در شهر هرات کشته شد و در جنب قبر فرزندش شاهزاده بایسنقرمیرزا در مسجد گوهرشاد هرات مدفون گردید و قبر او اکنون موجود است. ( از فرهنگ فارسی معین ).

دانشنامه عمومی

مهدعلیا، ملکه گوهرشاد بیگم (۷۸۰ - ۹ رمضان ۸۶۱ ه‍.ق) معروف به گوهرشاد آغا از بزرگان و اشراف زنان خراسان و از نامداران و سیاستمداران دوره تیموریان است. او زنی بسیار قدرتمند، پرنفوذ، نیکوکار، ثروتمند، ادب دوست، هنرپرور، باوقار، خردمند، بااحتیاط و باسیاست بود.
تیموریان
شاهرخ
مسجد گوهرشاد مشهد
مسجد گوهرشاد هرات
ملکه خراسان کبیر (افغانستان) و (ایران) و ...
گوهرشادبیگم همسر سلطان شاهرخ تیموری بود که پس از پدرش امیر تیمور، به مدت ۴۳ سال بر مناطق وسیعی از ایران و افغانستان حکمرانی کرد و توسط او در سال ۱۴۰۵ م پایتخت تیموریان از سمرقند به هرات منتقل شد.
پدر گوهرشادآغا، «غیاث الدین تَرخان» بود که از بزرگان خاندان تیموری به شمار می آمد و در جنگ های بزرگی شرکت داشت و لقب «تَرخان» را چنگیز شخصاً به او داده بود. ترخان یا آغاجی یا آغجی، عنوان منصب خاصی در دستگاه امرای ماوراءالنهر و خراسان بوده است که دارندهٔ این منصب، واسطه میان سلطان و مردم بوده، و به خاطر حشمت و نفوذی که داشته، بدون التزام به رعایت نوبت و رخصت، نزد سلطان بار می یافته است. در دوره ایلخانی، اغلب برای متصدی عنوان «آغاجی» از لقب «ترخان» استفاده می کرده اند.


کلمات دیگر: