جهانگشایی کشور گیری .
عالم گشایی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
عالم گشایی. [ ل َگ ُ ] ( حامص مرکب ) جهانگشایی. کشورگیری :
برفتن دگرباره لشکر کشید
به عالم گشائی علم برکشید.
نه عالم گشائی که عالم کشی.
برفتن دگرباره لشکر کشید
به عالم گشائی علم برکشید.
نظامی.
به عالم گشائی فرشته وشی نه عالم گشائی که عالم کشی.
نظامی.
کلمات دیگر: