( صفت ) آنکه فارغ و آسوده زیست کند .
فارغ زی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فارغ زی. [ رِ ]( نف مرکب ) آنکه فارغ و آسوده زیست کند :
طمع دار سود و بترس از زیان
که بی بهره باشند فارغ زیان.
طمع دار سود و بترس از زیان
که بی بهره باشند فارغ زیان.
بوستان.
فرهنگ عمید
آن که آسوده و فارغ زندگی کند: طمع دار سود و بترس از زیان / که بی بهره باشند فارغ زیان (سعدی۱: ۱۰۶ ).
کلمات دیگر: