تماشای پولی

تماشای پولی (انگلیسی: Pay-per-view) (مخفف انگلیسی: PPV) یکی از سرویس های تلویزیون های پولی است که در آن مشتری می تواند تنها یکی از برنامه های شبکه را خریداری کرده و از طریق پخش اختصاصی مشاهده کند. پخش کننده برنامه را به صورت همزمان برای تمام خریداران پخش می کند و خریداران نمی توانند زمان پخش برنامه را تعیین کنند. تماشای پولی را می توان از طریق راهنماهای تصویری تلویزیونی، سیستم های تلفنی خودکار یا نمایندگی سرویس تهیه کرد. برنامه های این نوع سرویس ها معمولاً شامل فیلم بلند، اتفاقات ورزشی و برنامه های سرگرم کنندهٔ دیگر می شود.
Phonevision زنیت اولین سیستم تماشای پولی بود که در آمریکا تست شد. این سیستم که در سال ۱۹۵۱ توسعه یافته بود، از طریق تلفن سفارش ها را دریافت و سیگنال های تلویزیونی را ارسال می کرد. این تست ۹۰ روزه در شیکاگو و ایلینوی صورت گرفت و سیستم به خوبی جواب داد. اما کمیسیون ارتباطات فدرال این طرح را رد کرد.
این سیستم بعدها مجدداً بر روی تلویزیون های کابلی ارائه و مورد تأیید قرار گرفت.
پخش برنامه های بوکس برای اولین بار توسط سیستم های تماشای پولی توسط برنامهٔ تریلا این مانیلا صورت گرفت؛ این برنامه مسابقهٔ بین محمدعلی کلی و جو فریزیر را در سپتامبر ۱۹۷۵ پخش می کرد. در سال ۱۹۸۰ نیز یک مسابقهٔ بوکس دیگر بین روبرتو دوران و شوگار ری لئونارد به صورت تماشای پولی پخش شد. به گزارش شبکه های کابلی این مسابقه به قسمت ۱۰ دلار فروخته می شد و دارای ۱۵۵٬۰۰۰ بیننده بود.