مصحف کی پشین است ٠
کی نشین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کی نشین. [ ک َ / ک ِ ن ِ ] ( نف مرکب ) آنکه بر جای کیان نشیند. آنکه جانشین شاهان بزرگ است :
سزد گر بود نام او کی پشین
که هم کی نشان است و هم کی نشین.
کی نشین. [ ک َ / ک ِ ن ِ ] ( اِخ ) مصحف کی پشین است. ( مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف معین ص 352 ). رجوع به کی پشین شود.
سزد گر بود نام او کی پشین
که هم کی نشان است و هم کی نشین.
نظامی ( اقبالنامه چ وحید ص 31 ).
کی نشین. [ ک َ / ک ِ ن ِ ] ( اِخ ) مصحف کی پشین است. ( مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف معین ص 352 ). رجوع به کی پشین شود.
کی نشین . [ ک َ / ک ِ ن ِ ] (اِخ ) مصحف کی پشین است . (مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف معین ص 352). رجوع به کی پشین شود.
کی نشین . [ ک َ / ک ِ ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه بر جای کیان نشیند. آنکه جانشین شاهان بزرگ است :
سزد گر بود نام او کی پشین
که هم کی نشان است و هم کی نشین .
سزد گر بود نام او کی پشین
که هم کی نشان است و هم کی نشین .
نظامی (اقبالنامه چ وحید ص 31).
کلمات دیگر: