ککا

ککا. [ ک َ ] (اِ) کَکی . سرگین و فضله ٔ آدمی را گویند. و به هندی کسی که آن را جمع نماید ککچی گویند و در اصل گه است .(انجمن آرا) (آنندراج ). و رجوع به ککی و ککه شود.

ککا. [ ک َ ] (هزوارش ، اِ) به زبان زند و پازند، دندان را گویند و به عربی سن خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

(لری، ممسنی) [kakaa] برادر، داداش.