فلورسنس

فِلورِسانس یا فِلوئورِسانس به انگلیسی Fluorescence خاصیت برخی مواد شیمیایی، و یکی از زیرمجموعه های خاصیت تابناکی است. مخالف این خاصیت، فُسفُرِسانس است.
نوری که از لامپ های مهتابی (فلورسنت) و لامپ های کم مصرف منتشر می شود، از اثر فِلوئورِسانسی است. این لامپ ها، لوله هایی توخالی هستند که با گاز تحت فشار بسیار کم پر شده اند. وقتی برق از میان این گاز می گذرد، تابش نامریی فرابنفش گسیل می کند. درون لوله لامپ با پودر فُسفر پوشیده شده است، که این تابش را جذب و نور سفید می تاباند.
پس از آنکه که الکترون با جذب فوتون پرانرژی (نور با طول موج کوتاه) از تراز پایه به تراز برانگیخته می رود، تمایل دارد که با تابش فوتون انرژی خود را از دست بدهد و به تراز پایه برگردد. در اینجا ممکن است که الکترون مستقیماً به تراز پایه برنگردد؛ بلکه ابتدا به ترازهای برانگیخته پایین تر رفته و سپس به تراز پایه برسد که در این حالت الکترون، فوتون هایی با انرژی کمتر (یعنی طول موج بلندتر) از خود ساطع می کند که ممکن است برای چشم انسان قابل دیدن باشد.
این خاصیت در کانی شناسی، گوهرشناسی، پزشکی، و لامپ فلورسنت به کار می رود.
عقربه های ساعت شب نما در تاریکی می درخشند. این پدیده را فُسفُرِسانس می نامند، زیرا تابش آن بر اثر انرژی نورانی ای است که عقربه ها در طول روز جذب کرده اند.

رجوع شود به:فلویورتابی