جمع راضب که نوعی از درخت کنار باشد
رضبه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( رضبة ) رضبة. [رَ ض َ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ راضب که نوعی از درخت کُنار باشد. ( ناظم الاطباء ). نوعی از کُنار. ( منتهی الارب ).
رضبة. [رَ ض َ ب َ ] (ع اِ) ج ِ راضب که نوعی از درخت کُنار باشد. (ناظم الاطباء). نوعی از کُنار. (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: