نشانه چهار

نشانه چهار (به انگلیسی: The Sign of the Four) دومین داستان بلند شرلوک هولمز است. این داستان حدود سه سال بعد از اتود در قرمز لاکی در فوریه ۱۸۹۰ در مجلهٔ لیپینکات به چاپ رسید نوشتهٔ گراهام گریننشانه چهار اولین بار در فوریه ۱۸۹۰ در نشریهٔ lippincots منتشر شد و در همان سال به صورت کتاب نیز به چاپ رسید. این کتاب دومین وقایع نامه ای است که دکتر واتسون منتشر می کند و عنوان فرعی آن در نشریهٔ lippincots «مشکل شولتوها» بود و بعدها برای تبدیل به رمان فصل بندی شد. نشانهٔ چهار که یکی از معروف ترین پرونده های هولمز است.گراهام گرین در هفتادسالگی خطاب به جمع کثیری گفت: «ده ساله بودم که برای اولین بار نشانه چهار را خواندم و آن شب تاریک را در سرای پاندیچری در نوروود هرگز از ذهنم محو نشده است»
نشانهٔ چهار عملاً از دو داستان تشکیل می شود. داستان اول شرح تحقیق پیچیدهٔ هولمز دربارهٔ مرگ بارتولومیو شولتوو به دنبال آن سرقت گنجینهٔ آگراست؛ داستان دوم داستانی است عاشقانه بین واتسن و موکل هولمز٬مری مورستن تحقیق هولمز در این پرونده یکی از عالی ترین نمونه ها در حرفهٔ پر آوازهٔ اوست.
دوشیزه مری مورستن هر سال از طریق پست، مروارید درشتی دریافت می کند که هیچ سر نخی در مورد فرستنده اش وجود ندارد. وقتی این فرستندهٔ اسرارآمیز از او تقاضای ملاقات می کند، هولمز و واتسن هم وارد ماجرا می شوند. مرگی وحشتناک و گنجینه ای که ناپدید شده به تعقیبی جانانه در خیابان ها به هنگام سپیده دم و سپس در طول رودخانهٔ تیمز منتهی می شود...