فشانان. [ ف َ / ف ِ ] ( نف ) در حال فشاندن :
رخ باغ بد ز ابر شسته به نم
فشانان ز گل شاخ بر سر درم.
شکرفروش مصری حال مگس چه داند؟
این دست شوق بر سر وآن آستین فشانان.
رخ باغ بد ز ابر شسته به نم
فشانان ز گل شاخ بر سر درم.
اسدی.
- آستین فشانان ؛ بی اعتنا : شکرفروش مصری حال مگس چه داند؟
این دست شوق بر سر وآن آستین فشانان.
سعدی.
رجوع به ترکیب های کلمه آستین شود.