منسوب به غیث بطنی از قبیله طیئ .
غیثی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
غیثی. [ غ َ ] ( ص نسبی ) منسوب به غیث که بطنی از قبیله عبس است. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 185 ). رجوع به غیث بن مریطة شود. || منسوب به غیث که بطنی از قبیله تمیم است. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 185 ). رجوع به غیث بن عامر شود.
غیثی. [ غ َی ْ ی ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به غَیِّث بطنی از قبیله طیی ٔ. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 185 ). رجوع به غَیِّث بن عمرو شود.
غیثی. [ غ َی ْ ی ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به غَیِّث بطنی از قبیله طیی ٔ. ( از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 185 ). رجوع به غَیِّث بن عمرو شود.
غیثی . [ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب به غیث که بطنی از قبیله ٔ عبس است . (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 185). رجوع به غیث بن مریطة شود. || منسوب به غیث که بطنی از قبیله ٔ تمیم است . (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 185). رجوع به غیث بن عامر شود.
غیثی . [ غ َی ْ ی ِ ] (ص نسبی ) منسوب به غَیِّث بطنی از قبیله ٔ طیی ٔ. (از اللباب فی تهذیب الانساب ج 2 ص 185). رجوع به غَیِّث بن عمرو شود.
کلمات دیگر: