غبار گرد و غبار
قسطال
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
قسطال. [ ق ِ ] ( ع ص ) آوازدار. ( از منتهی الارب ). باآواز. ( اقرب الموارد ): نهرقسطال ؛ جوی باآوازه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
قسطال. [ ق َ ] ( ع اِ ) غبار. ( منتهی الارب ). گرد و غبار. ( ناظم الاطباء ). غبار ساطع. ( اقرب الموارد ). ج ، قساطیل. ( ناظم الاطباء ). رجوع به قسطل و قسطلان و قسطول و قساطیل شود.
قسطال. [ ق َ ] ( ع اِ ) غبار. ( منتهی الارب ). گرد و غبار. ( ناظم الاطباء ). غبار ساطع. ( اقرب الموارد ). ج ، قساطیل. ( ناظم الاطباء ). رجوع به قسطل و قسطلان و قسطول و قساطیل شود.
قسطال . [ ق َ ] (ع اِ) غبار. (منتهی الارب ). گرد و غبار. (ناظم الاطباء). غبار ساطع. (اقرب الموارد). ج ، قساطیل . (ناظم الاطباء). رجوع به قسطل و قسطلان و قسطول و قساطیل شود.
قسطال . [ ق ِ ] (ع ص ) آوازدار. (از منتهی الارب ). باآواز. (اقرب الموارد): نهرقسطال ؛ جوی باآوازه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
کلمات دیگر: