عفلاة. [ ع َ ] (ع ص ) لب که وقت خنده برگردد. (منتهی الارب ). عفلاء. رجوع به عفلاء شود.
عفلاه
لغت نامه دهخدا
( عفلاة ) عفلاة. [ ع َ ] ( ع ص ) لب که وقت خنده برگردد. ( منتهی الارب ). عفلاء. رجوع به عفلاء شود.
کلمات دیگر:
عفلاة. [ ع َ ] (ع ص ) لب که وقت خنده برگردد. (منتهی الارب ). عفلاء. رجوع به عفلاء شود.