لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">فشاش. [ ف َ ش ِ ] ( ع ص ) زن تباهکار نافرمان. ( منتهی الارب ). || زنی که هنگام جماع بادی از وی خارج میگردد. ( ناظم الاطباء ). <hr>فشاش. [ ف َش ْ شا ] ( ع ص ) مبالغت در فَش. رجوع به فش شود.</div>

فشاش. [ ف َ ش ِ ] ( ع ص ) زن تباهکار نافرمان. ( منتهی الارب ). || زنی که هنگام جماع بادی از وی خارج میگردد. ( ناظم الاطباء ). فشاش. [ ف َش ْ شا ] ( ع ص ) مبالغت در فَش. رجوع به فش شود.

فشاش . [ ف َ ش ِ ] (ع ص ) زن تباهکار نافرمان . (منتهی الارب ). || زنی که هنگام جماع بادی از وی خارج میگردد. (ناظم الاطباء).

فشاش . [ ف َ ش ِ ] (ع ص ) زن تباهکار نافرمان . (منتهی الارب ). || زنی که هنگام جماع بادی از وی خارج میگردد. (ناظم الاطباء).