<div class="boxBd">شزو. [ ش ُ ] ( ص ) به لغت زند، گناهکار و بزهکار و عاصی. ( ناظم الاطباء ). <hr>شزو. [ ش َزْوْ ] ( ع مص ) بلند گردیدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).</div>

شزو. [ ش ُ ] ( ص ) به لغت زند، گناهکار و بزهکار و عاصی. ( ناظم الاطباء ). شزو. [ ش َزْوْ ] ( ع مص ) بلند گردیدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

لغت نامه دهخدا

شزو. [ ش َزْوْ ] (ع مص ) بلند گردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

شزو. [ ش َزْوْ ] (ع مص ) بلند گردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

شزو. [ ش ُ ] (ص ) به لغت زند، گناهکار و بزهکار و عاصی . (ناظم الاطباء).

شزو. [ ش ُ ] (ص ) به لغت زند، گناهکار و بزهکار و عاصی . (ناظم الاطباء).