کتاب مردگان

کتاب مردگان نامی جدید برای متونی کهن است که در آیین خاک سپاری مصریان مورد استفاده قرار می گرفت.
برای نخستین بار در دوران پادشاهی نوین مصر مصریان (حدود ۱۵۵۰ پیش از میلاد) از این متون استفاده شد و تا ۵۰ پیش از میلاد ادامه داشت. با توجه به این که مصریان باستان به زندگی پس از مرگ باور داشتند، نسخ مصوری از دست نوشته ها را، همراه با سایر وسایل مورد مصرف روزانه در کنار فرد درگذشته به خاک می سپردند تا در زندگی پسین و ضمن استفاده از دیگر وسایل، کتابهای مصوری را نیز برای مطالعه در اختیار داشته باشند.
این دست نوشته های نگاره دار مصری امروزه به نام کتاب مردگان یاد می شوند.این نسخ خطی مصور، اغلب به خط هیروگلیف یا کاهنی، تماماً با لعاب رنگ و به ارتفاع بین ۲۵ تا ۵۰ سانتیمتر روی پاپیروس ترسیم شده و شامل اوراد، جادوها و مراسم بسیاری از زندگی و اساطیر مصر باستان است. اغلب بیشتر نسخه های کتاب مردگان مصری در موزه بریتانیا نگهداری می شوند.
ذبیح الله منصوری در کتاب سینوهه در بخش پیوست های مترجم نوشته است: قدیمی ترین کتابی که در جهان نوشته شده کتاب مردگان مصر است.

کتاب مردگان (Book of the Dead)
از کتاب های مذهبی مصریان باستان، با مضمون سحر و افسانه های جادویی، معروف به کتاب روز آمدن. این کتاب در تابوت مومیایی قرار می گرفت تا او را در رسیدن به قلمرو اُزیریس۱، خدای عالم زیرین، راهنمایی کند. پیروان آیین اورفِه ئیسم۲ (قرن های ۶ تا ۱پ م) در جنوب ایتالیا و کرت۳ نیز مراسم مشابهی داشتند، و ورقه هایی زرین در گور مردگان خود می گذاشتند، که رهنمودهایی دربارۀ جهان پس از مرگ روی آن ها حکاکی شده بود. نمونۀ بودایی باستانی آن کتاب مردگان تبت یا باردو تودول۴ تبت۵ است. در قرون وسطا، مسیحیان از کتابی با نام هنر مُردن۶ برای کسب توصیه هایی دربارۀ مرگ استفاده می کردند. کتاب های مرگ مصری بر پاپیروس نوشته می شد و معمولاً مُزَیَّن بود. بیشتر کتاب ها تصویری از قلب شخص مرده داشتند که با ترازوی حقیقت وزن می شد، تحوت۷ نتیجه را ثبت می کرد، و هیولایی در انتظار بلعیدن قلب های ناپاک بود. آگاهی از سحر و افسون برای سعادت پس از مرگ ضرورت داشت.
OsirisOrphic CommunitiesCreteBardo ThödolTibetArs Morendi/The Art of DyingThoth