گوانگجو

گوانگجو ششمین شهر بزرگ کره جنوبی است.
بوک-گو
دونگ-گو
گوانگسان-گو
نام-گو
سئو-گو
گوانگجو یکی از کلان شهرهای کره است که مستقیماً تحت اداره حکومت مرکزی قرار دارند.
این شهر همچنین تا سال ۲۰۰۵ مرکز استان جولا جنوبی (جولانام-دو) بود تا اینکه در این سال، مرکز اداری استان به روستای جنوبی نمک، در موآن انتقال یافت.
جمعیت این شهر بر اساس آمار سال ۲۰۰۶ برابر با ۱٬۴۱۵٬۹۵۳ نفر بوده است.

گوانْگجو (Guangzhou)
(یا: کانتون) مرکز استان گوانگ دونگ در جنوب چین، با ۳,۴۷۳,۸۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). صنایع کشتی سازی، ماشین سازی و تولید خودرو، وسایل الکترونیکی، مواد شیمیایی، و پارچه دارد. عارضه های این استان عبارت اند از تالار یادوارۀ سون یات سن؛ جزیرۀ شامِین، اقامتگاه سابق بازرگانان خارجی؛ مسجدی که گفته می شود قدیمی ترین مسجد چین است؛ و زادگاه سون یات سن، رهبر انقلاب چین. گوانگجو تا زمان سلطنت خاندان تانگ (حک: قرون ۷ تا ۹م) مهم ترین بندر تجارت خارجی چین با جامعۀ بزرگ عرب به شمار می رفت. پرتغالی ها نخستین اروپاییانی بودند که در ۱۵۱۶ از این شهر دیدن کردند. بین ۱۷۳۰ و ۱۸۴۰، گوانگجو تنها بندر چین محسوب می شد که به روی تجارت با اروپاییان باز بود. از ۱۸۴۲ تا ۱۹۳۸، که به اشغال ژاپن درآمد، بندر آزاد بود. گوانگجو مرکز شبکۀ جاده ای و راه آهن در استان گوانگ دونگ است؛ بزرگراه ها و شبکۀ راه آهن سریع السیر آن را به شن جن و جوهای، در نزدیکی ماکائو، متصل می کنند. گوانگجو همچنین با راه آهن به هنگ کنگ، پکن، و شانگهای متصل است و فرودگاه بین المللی پررفت و آمدی دارد.