فلز واسطه

عناصر واسطه، همگی خصلت فلزی دارند. از نظر موقعیت در جدول تناوبی از دوره چهارم به بعد دو عنصر اصلی اول و شش عنصر اصلی آخر دوره در ده خانه، قرار دارند. از نظر آرایش الکترونی بر عکس فلزات قلیایی و قلیایی خاکی همدوره خود، سطح انرژی تراز n-1)d) لایه ظرفیت آن ها از سطح تراز ns این لایه پایین تر است. از اینرو آخرین الکترون اتم آن ها در n-1)d) وارد می شود و تراز p لایه ظرفیت و اتم آن ها از الکترون خالیست.
این عنصرها بسته به اینکه الکترون متمایزکننده اتم آن ها در تراز n-۱)d) و یا در تراز n-۲)f) لایه ظرفیت وارد شود، به دو دسته تقسیم می شوند.
الکترونهای متمایزکننده اتم این عنصرها در تراز n-1)d) لایه ظرفیت اتم آن ها وارد می شود و عموماً (غیر از روی و کادمیم)، در حالت اکسایش صفر یا دست کم در یکی از حالتهای اکسایش بالاتر از صفر، یک یا چند اوربیتال تک الکترونی در تراز لایه ظرفیت اتم خود دارند. عنصرهای واسطه دوره چهارم (ردیف ۳d)، دوره پنجم (ردیف ۴d)، دوره ششم (ردیف ۵d) و دوره هفتم (ردیف ۶d)، جزو این دسته از فلزات هستند.
این عناصر که الکترونهای متمایزکننده اتم آنها، در ترازهای n-2)F) لایه ظرفیت که ترازهای نسبتاً درونی اند قرار می گیرند، به عناصر واسطه داخلی معروفند و جزو عنصرهای گروه III B در جدول تناوبی می باشند و دو ردیف متمایز از عنصرهای واسطه را شامل می شوند که عبارتند از اکتنیدها و لانتانیدها.

فلز واسطه (transition metal)
هر یک از اعضای گروهی از عناصر فلزی با لایه های الکترونی داخلی ناقص و ظرفیت متغیر. کبالت، مس، آهن، و مولیبدن از این جمله اند. رساناهای الکتریسیتۀ بسیار خوبی اند و معمولاً ترکیباتی بسیار رنگی ایجاد می کنند.