فلوئوروسکوپی یا فلوروسکوپی (به انگلیسی: fluoroscopy) یک روش تصویربرداری است که در علوم تشخیصیِ رادیولوژی و فیزیک پزشکی کاربرد فراوانی دارد.
فلوئوروسکوپی پیوسته: بدون اینکه به قطع اشعه X بپردازیم، تصاویر برخط و زنده مشاهده می شود. این مد کاری فلوئوروسکوپی از امنیت بسیار پایین برخوردار خواهد بود.
فلوئوروسکوپی تک-پالس کوتاه: در این حالت فلوئوروسکوپی همان رادیوگرافی و تک تصویر خواهد بود. به همین دلیل در این حالت از دز تشعشع بالاتر نیز می توان استفاده کرد.
فلوئوروسکوپی پالس با نرخ فریم متغیر: در این حالت تصویربرداری به صورت پالسی خواهد بود یعنی در هر ثانیه چندین بار تشعشع قطع و وصل خواهد شد. به تعداد تصاویر گرفته شده در هر ثانیه، فریم گفته می شود که مشخص کننده رزولوشن زمانی تصاویر خواهد بود. یکی از محدودکننده های حداکثر فریم گرفته شده در هر ثانیه، مدت زمانی است که تیوب نیاز دارد تا روشن شده و تشعشع کند و دوباره خاموش شود. رزولوشن زمانی بسته به کاربرد و نیاز پزشک از ۷٫۵ فریم تا ۳۵ فریم می تواند متغیر باشد. مهم ترین کاربردهای فلوئوروسکوپی در استفاده از آن در مد کاری پالس با نرخ فریم متغیر خواهد بود. زیرا علاوه بر اینکه پیوسته نیست می تواند تغییرات زمانی را نیز به خوبی نشان دهد.
یک فلوئوروسکوپی متشکل از یک مولد اشعه ایکس با جریان مولد بین ۱ تا ۵ میلیآمپر (و حتی کمتر) است که پرتوهای آن توسط نوعی گیرنده به نام دستگاه تقویت تصویر دریافت و تقویت می شود. این دستگاه پرتوهای ایکس عبوری از درون بدن بیمار را به صورت زنده آشکارسازی می کند و سپس سیگنال های دریافت شده توسط یک سیستم تلویزیونیِ مداربسته مشاهده و ضبط می شوند.
تکنیک های فلوئوروسکوپی هنگامی مفیدند که لازم است حرکتی مانند جابجایی مواد در مجرای گوارشی پس از بلعیدن مواد کنتراست زا (مثل باریم) مطالعه شود. در این روش به جای فیلم از صفحات شیشه ایِ فلورسانسِ قابل رؤیت استفاده می شود که باعث مرئی کردن تصویر درهنگام تشعشع رادیوگرافی می شود.
به دلیل توالی پرتوهای ایکس و خطرات احتمالی توأم با آن در فلوئوروسکوپی از دوزهای پایین استفاده می شود که در نتیجه منجر به بروز نوفهٔ نسبتاً زیادی می شود.
فلوئوروسکوپی پیوسته: بدون اینکه به قطع اشعه X بپردازیم، تصاویر برخط و زنده مشاهده می شود. این مد کاری فلوئوروسکوپی از امنیت بسیار پایین برخوردار خواهد بود.
فلوئوروسکوپی تک-پالس کوتاه: در این حالت فلوئوروسکوپی همان رادیوگرافی و تک تصویر خواهد بود. به همین دلیل در این حالت از دز تشعشع بالاتر نیز می توان استفاده کرد.
فلوئوروسکوپی پالس با نرخ فریم متغیر: در این حالت تصویربرداری به صورت پالسی خواهد بود یعنی در هر ثانیه چندین بار تشعشع قطع و وصل خواهد شد. به تعداد تصاویر گرفته شده در هر ثانیه، فریم گفته می شود که مشخص کننده رزولوشن زمانی تصاویر خواهد بود. یکی از محدودکننده های حداکثر فریم گرفته شده در هر ثانیه، مدت زمانی است که تیوب نیاز دارد تا روشن شده و تشعشع کند و دوباره خاموش شود. رزولوشن زمانی بسته به کاربرد و نیاز پزشک از ۷٫۵ فریم تا ۳۵ فریم می تواند متغیر باشد. مهم ترین کاربردهای فلوئوروسکوپی در استفاده از آن در مد کاری پالس با نرخ فریم متغیر خواهد بود. زیرا علاوه بر اینکه پیوسته نیست می تواند تغییرات زمانی را نیز به خوبی نشان دهد.
یک فلوئوروسکوپی متشکل از یک مولد اشعه ایکس با جریان مولد بین ۱ تا ۵ میلیآمپر (و حتی کمتر) است که پرتوهای آن توسط نوعی گیرنده به نام دستگاه تقویت تصویر دریافت و تقویت می شود. این دستگاه پرتوهای ایکس عبوری از درون بدن بیمار را به صورت زنده آشکارسازی می کند و سپس سیگنال های دریافت شده توسط یک سیستم تلویزیونیِ مداربسته مشاهده و ضبط می شوند.
تکنیک های فلوئوروسکوپی هنگامی مفیدند که لازم است حرکتی مانند جابجایی مواد در مجرای گوارشی پس از بلعیدن مواد کنتراست زا (مثل باریم) مطالعه شود. در این روش به جای فیلم از صفحات شیشه ایِ فلورسانسِ قابل رؤیت استفاده می شود که باعث مرئی کردن تصویر درهنگام تشعشع رادیوگرافی می شود.
به دلیل توالی پرتوهای ایکس و خطرات احتمالی توأم با آن در فلوئوروسکوپی از دوزهای پایین استفاده می شود که در نتیجه منجر به بروز نوفهٔ نسبتاً زیادی می شود.
wiki: فلوئوروسکوپی