لی تنگ ـ هویی

لی تنگ-هویی (انگلیسی: Lee Teng-hui؛ زادهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۱۹۲۳) که گاهی به او پدر دمکراسی تایوان گفته می شود، یک سیاست مدار تایوانی است. او از ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۰ رئیس جمهور جمهوری چین و رئیس کومینتانگ بوده است. در دورهٔ تصدی او پیشرفت های مهمی در زمینه اصلاحات دمکراتیک، از جمله انتخاب مجدد خود او در اولین انتخابات ریاست جمهوری مستقیم تایوان در ۱۹۹۶ رخ دادند. او به عنوان نخستین شخص هاکا که به ریاست جمهوری جمهوری چین و ریاست کومین تانگ می رسید، جنبش بومی سازی تایوانی را ترویج کرد و یک سیاست خارجی پرخاشگرانه را برای جذب متحدین دیپلماتیک رهبری کرد. منتقدین او را به خیانت به حزبی که رهبری می کرد، حمایت مخفیانه از استقلال تایوان، و درگیر بودن در فساد اقتصاد طلای سیاه متهم کردند.
او دارای لیسانس علوم کشاورزی از دانشگاه ملی تایوان، فوق لیسانس و دکترای اقتصاد کشاورزی از دانشگاه های ایالتی آیووا و کرنل است.

لی تِنْگ ـ هوئی (۱۹۲۳)(Lee Teng-hui)
سیاستمدار دست راستی تایوانی، از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۸ معاون رئیس جمهور، از ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۰ رئیس جمهور و از ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۱ رهبر حزب کومین تانگ آن کشور. او، در مقام نخستین رهبر تایوان که در این جزیره به دنیا آمده بود، فن سالاری اصلاح طلب به شمار می رفت. در مارس ۱۹۹۶، به رغم مخالفت چین با رقابت های مردم سالارانه، با رأی مستقیم مردم به ریاست جمهوری برگزیده شد. در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۰ از چن شوئی بیان، رهبر مخالفان دولت، شکست خورد. سال بعد نیز لیِن چان، از هواداران وحدت دوباره با چین، به جای او به رهبری کومین تانگ رسید. لی تنگ در تامسوئی به دنیا آمد و دو دهه در مقام استاد اقتصاد در دانشگاه ملی تایوان تدریس کرد و سپس در ۱۹۷۹ شهردار تایپه شد. او، که از دست پروردگان جیانگ چینگ ـ گوئو بود، در ۱۹۸۴ معاون رئیس جمهور تایوان شد و پس از مرگ جیانگ، در ژانویۀ ۱۹۸۸، جای او را در مقام ریاست جمهوری و رهبری کومین تانگ گرفت. در دورۀ ریاست جمهوری به آهنگ آزادسازی اقتصادی و سیاسی و واردکردن تایوانی ها به حوزۀ سیاسی شتاب بخشید.