لی کوان یو

لی کوآن یو. لی کوآن یو (اسم مسیحی:هری، چینی:李光耀؛ متولد ۱۶ سپتامبر ۱۹۲۳ - درگذشته ۲۳ مارس ۲۰۱۵) یک دولتمرد سنگاپوری است. او از ۱۹۵۹ تا ۱۹۹۰ اولین نخست وزیر جمهوری سنگاپور بود. لی کوان یو، سنگارپور را از یک شهر بندری کوچک به یک کانون مهم اقتصادی جهان بدل کرد.
http://www.parliament.gov.sg/AboutUs/Org-MP-MP-Prof-LeeKuanYew.htm
«بنیانگذار سنگاپور مدرن در سن ۹۱ سالگی درگذشت - YouTube».
به عنوان یکی از مؤسسین و اولین دبیرکل حزب عمل خلق (پی ای پی)، او حزب را به یک پیروزی بزرگ در ۱۹۵۹ هدایت کرد، جدایی سنگاپور از مالزی و تبدیل بعدی اش را از یک پایگاه مستعمراتی توسعه نیافته فاقد منابع طبیعی به یک ببر آسیایی «جهان اولی» مدیریت کرد. او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین چهره های سیاسی آسیای جنوب شرقی باقی مانده است.
در دوره مدیریت گو چوک تونگ دومین نخست وزیر سنگاپور، او به عنوان وزیر ارشد خدمت کرد.
در ۲۰۰۷ او به اینترنشنال هرالد تربیون گفت سنگاپور خالی از ایدئولوژی است.

لی کوان یو (۱۹۲۳)(Lee Kuan Yew)
دولتمرد سنگاپوری، اولین نخســت وزیــر سنــگاپور (۱۹۵۹ـ۱۹۹۰). لی در خانواده ای ثروتمند و چینی تبار متولد شد. در دانشگاه کیمبریج درس خواند و به عضویت کانون وکلای انگلیس درآمد (۱۹۵۰). در بازگشت به سنگاپور حزب ضد کمونیست «اقدام خلق» را تأسیس کرد و به ناسیونالیستی محبوب مبدل گشت (۱۹۵۴). در ۱۹۵۵ وارد مجلس قانون گذاری سنگاپور شد. در هیئتی که برای استقلال از انگلیس مذاکره می کرد (۱۹۵۶ـ۱۹۵۸) عضویت داشت. در اولین انتخابات پس از استقلال حزبش پیروز شد و به مقام نخست وزیری رسید (۱۹۵۹). در ۱۹۶۳ سنگاپور را به فدراسیون مالزی ملحق کرد، امّا به علت وحشت مالای تبارها از سیطرۀ چین، سنگاپور را از فدراسیون خارج کرد (۱۹۶۵). در نوامبر ۱۹۹۰ از پست نخست وزیری کناره گرفت و دست پرورده اش، گوچوک تونگ جانشین او شد و سیاست های وی را ادامه داد. لی کوان یو رهبری حزب حاکم اقدام خلق را همچنان برای خود حفظ کرده است. او با فردگرایی افراطی غرب مخالفت داشت و خواهان استقرار جامعه ای مرفه و عاری از خشونت و فساد بود و تا حد زیادی به اهدافش دست یافت و توانست سنگاپور فقیر و عقب مانده را به یکی از ثروتمندترین کشورهای آسیایی تبدیل کند و این دولت شهر را یکی از بزرگ ترین مراکز تجاری و اقتصادی جهان سازد و آن را به صورت یکی از «ببرهای اقتصادی» آسیا درآورد. وی نفوذ معنوی و سیاسی خود را حفظ کرده است و در جایگاه پیر خردمند کشور از مقامی والا برخوردار است.