کتابخانه پیوند پویا (یا DLL )یک فرمت استاندارد پیاده سازی شده توسط مایکروسافت از مفهوم کتابخانه های مشترک در سیستم عامل های مایکروسافت ویندوز و OS / 2 است. این کتابخانه ها معمولاً دارای فایل های DLL، OCX (برای کتابخانه های حاوی کنترل های اکتیو ایکس ) یا DRV (برای رانندگان سیستم میراث) هستند. فرمت های فایل DLL ها همانند فایل های ویندوز EXE است - یعنی قابل اجرا و قابل حمل (یا PE) برای ویندوزهای 32 بیتی و 64 بیتی و NE)New Executable) برای ویندوزهای 16 بیتی . همانند EXE ها، DLL ها می توانند شامل کد، داده ها و منابع در هر ترکیبی از آن ها باشند.
Dependency Walker، یک ابزار است که توابع صادره و واردهٔ فایل های DLL و EXE را نشان میدهد
کتابخانه پویا
کتابخانه (محاسبات)
لینک (محاسبات)
لودر (محاسبات)
Moricons.dll
فایل شیء
کتابخانه به اشتراک گذاشته شده
کتابخانه استاتیک
ِDLL hell
فایلهای داده با فرمت فایل DLL، اما با پسوندهای فایلی مختلف که احتمالا هم فقط شامل بخش منابع باشند، می توانند منابع DLL نامیده شوند. نمونه هایی از چنین DLL شامل آیکون کتابخانه هاست که گاهی اوقات دارای پسوندICLو فایل های فونت، که دارای پسوندهای FON و FOT هستند، می شود.
اولین نسخه های مایکروسافت ویندوز، برنامه هارا در یک فضای آدرس واحد، باهم اجرا می کرد. هر برنامه برای این درست شده بود تا به این صورت همکاری کند که CPU را به برنامه های دیگر هم برساند (yield کند)، تا رابط کاربری گرافیکی (GUI) بتواند چند کا را با هم انجام دهد و حداکثر پاسخگویی را داشته باشد. تمام عملیات سیستم عامل توسط سیستم عامل پایه ارائه شده است: MS-DOS . تمام خدمات سطح بالا توسط کتابخانه های ویندوز، همان "DLL" ها، ارائه شده است. API طراحی، رابط گرافیکی دستگاه (GDI)، در یک DLL با نام GDI. EXE پیاده سازی شده است، رابط کاربر در USER. EXE . این لایه های اضافی در بالای DOS باید در همه برنامه های در حال اجرای ویندوز به اشتراک گذاشته میشد، نه فقط برای فعال کردن ویندوز برای کار در یک ماشین با کمتر از یک مگابایت RAM، بلکه برای فعال کردن برنامه ها برای همکاری با یکدیگر. کد در GDI نیاز داشت تا دستورات رسم را به یکسری عملیات در دستگاه های خاص ترجمه کند. در صفحه نمایش، باید پیکسل ها را در بافر فریم مورد استفاده قرار میداد. هنگام طراحی به یک چاپگر، درخواست API باید به درخواست هایی به یک چاپگر تبدیل میشد. اگر چه می توانست امکان پذیر باشد که پشتیبانی سخت افزاری برای مجموعه محدودی از دستگاه ها (مانند صفحه نمایش رنگی گرافیک آداپتور، پرینتر لیزریجت چاپگر فرمان زبان ) فراهم شود، مایکروسافت رویکردی متفاوت انتخاب کرد. GDI با بارگیری قطعات مختلفی از کد، به نام " درایور دستگاه "، برای کار با دستگاه های خروجی مختلف کار می کرد.
همان مفهوم معماری که GDI را قادر ساخت تا دستگاهای درایور مختلف بار شوند، همان است که به ویندوز شل (windows shell) اجازه داد تا برنامه های مختلف ویندوز را بارگذاری کند و برای این برنامه ها که بتوانند API ها را از کتابخانه های مشترک USER و GDI فراخوانی کنند. آن مفهوم "پیوند پویا" نام داشت.
Dependency Walker، یک ابزار است که توابع صادره و واردهٔ فایل های DLL و EXE را نشان میدهد
کتابخانه پویا
کتابخانه (محاسبات)
لینک (محاسبات)
لودر (محاسبات)
Moricons.dll
فایل شیء
کتابخانه به اشتراک گذاشته شده
کتابخانه استاتیک
ِDLL hell
فایلهای داده با فرمت فایل DLL، اما با پسوندهای فایلی مختلف که احتمالا هم فقط شامل بخش منابع باشند، می توانند منابع DLL نامیده شوند. نمونه هایی از چنین DLL شامل آیکون کتابخانه هاست که گاهی اوقات دارای پسوندICLو فایل های فونت، که دارای پسوندهای FON و FOT هستند، می شود.
اولین نسخه های مایکروسافت ویندوز، برنامه هارا در یک فضای آدرس واحد، باهم اجرا می کرد. هر برنامه برای این درست شده بود تا به این صورت همکاری کند که CPU را به برنامه های دیگر هم برساند (yield کند)، تا رابط کاربری گرافیکی (GUI) بتواند چند کا را با هم انجام دهد و حداکثر پاسخگویی را داشته باشد. تمام عملیات سیستم عامل توسط سیستم عامل پایه ارائه شده است: MS-DOS . تمام خدمات سطح بالا توسط کتابخانه های ویندوز، همان "DLL" ها، ارائه شده است. API طراحی، رابط گرافیکی دستگاه (GDI)، در یک DLL با نام GDI. EXE پیاده سازی شده است، رابط کاربر در USER. EXE . این لایه های اضافی در بالای DOS باید در همه برنامه های در حال اجرای ویندوز به اشتراک گذاشته میشد، نه فقط برای فعال کردن ویندوز برای کار در یک ماشین با کمتر از یک مگابایت RAM، بلکه برای فعال کردن برنامه ها برای همکاری با یکدیگر. کد در GDI نیاز داشت تا دستورات رسم را به یکسری عملیات در دستگاه های خاص ترجمه کند. در صفحه نمایش، باید پیکسل ها را در بافر فریم مورد استفاده قرار میداد. هنگام طراحی به یک چاپگر، درخواست API باید به درخواست هایی به یک چاپگر تبدیل میشد. اگر چه می توانست امکان پذیر باشد که پشتیبانی سخت افزاری برای مجموعه محدودی از دستگاه ها (مانند صفحه نمایش رنگی گرافیک آداپتور، پرینتر لیزریجت چاپگر فرمان زبان ) فراهم شود، مایکروسافت رویکردی متفاوت انتخاب کرد. GDI با بارگیری قطعات مختلفی از کد، به نام " درایور دستگاه "، برای کار با دستگاه های خروجی مختلف کار می کرد.
همان مفهوم معماری که GDI را قادر ساخت تا دستگاهای درایور مختلف بار شوند، همان است که به ویندوز شل (windows shell) اجازه داد تا برنامه های مختلف ویندوز را بارگذاری کند و برای این برنامه ها که بتوانند API ها را از کتابخانه های مشترک USER و GDI فراخوانی کنند. آن مفهوم "پیوند پویا" نام داشت.
wiki: کتابخانه پیوند پویا