گرافولوژی

گرافولوژی روش های مطالعه و بررسی شخصیت و خصوصیات فردی براساس نحوه نوشتن است. بر اساس بررسی های انجام شده توسط National Pen Company در آمریکا، خط افراد شامل نحوه فاصله گذاری ها، نحوه گذاشتن نقطه ها، نوع چرخش حروف یا تمایل کلمات به سمت چپ یا راست می تواند حقایقی را دربارهٔ 5000 ویژگی متفاوت آن ها آشکار کند. نوع خط هر شخص، ناشی از ساختار عصبی و ویژگی های روانی وی، سن او و همین طور فرهنگ و شغل او است. همین موضوع سبب می شود که دستخط افراد مختلف با هم فرق داشته باشد.
گابریل بوشاتو، ترجمه و پژوهش احمد یلدا، «خط و شخصیت»، تهران: کتابسرا، ۱۳۷۶.
علی بهرامی شریف،«گرافولوژی دست نوشته فارسی به کمک کامپیوتر»، پایان نامه کارشناسی ارشد مهندسی الکترونیک، دانشکده فنی مهندسی دانشکاه تربیت مدرس، ۱۳۸۳.
مهمترین کاربرد گرافولوژی، گزینش متقاضیان استخدام است. همچنین از گرافولوژی می توان در زمینه های جرم شناسی و برای تشخیص صداقت متهمان نیز استفاده کرد. به طور کلی می توان کاربرد گرافولوژی را در دو دسته اصلی زیر خلاصه کرد:
از نظر گرافولوژیست ها یک خط مانند کاری است که انجام شده باشد. کاری که فرد باید سالیان دراز صرف کند تا آن را بیاموزد و با تمرین فراوان بتواند نوشته اش را کامل کند. از طرف دیگر، تجربه به ما می آموزد که انسان به طور کامل در بین اعمالش قرار گرفته است. زیرا حرکات و اشارات ما تنها از اراده و نیت آنی ما اطاعت نداشته، بلکه از اتحاد قوای درونی که زمینه و عصاره وجود مارا تشکیل می دهد، فرمانبرداری دارد.
طرز راه رفتن، نگاه داشتن پیپ یا سیگار، نحوه حرکت دست هنگام سخن گفتن و موارد مشابه حرکات پیچیده ای هستند که در آن ها به نتایج روانی مهمی می توان دست یافت. در صورتی که اشارات، طرز راه رفتن و سایر حرکات یاد شده در بالا دوام و استمراری ندارند، یک خط بر کاغذ، اثری است که باقی می ماند و حرکات و احساس نویسنده آن را در هنگام نوشتن که با انبساط خاطر یا با شک و تردید یا با عکس العمل فرد در مقابل واقعیت ها انجام شده است منعکس می سازد. اسلوب نوشتن هرچه باشد، نسخ یا نستعلیق، کتابی یا چاپی یا بر اساس سرمشق های خوشنویسی، نویسنده برحسب خلق و خوی یا طبع و سرشت خود، کم کم از آن دور می شود.