گرامر عملگر اولویت

گرامرهای عملگر اولویت نوعی از گرامرهای زبان رسمی است.
+ همیشه اولویت پایین تری از * دارد (بنابراین * اولویت بیشتری از جمع دارد)
هم * و هم + شرکت پذیری چپ دارند (بنابراین + اولویت بیشتری از + دارد و * هم اولویت بیشتری از * دارد)
گرامر عملگر اولویت یک گرامر مستقل از متن است) که در مقایسه با دیگر گرامرها ویژگی ای دارد که در هیچ تولیدی از آن دو متغیر مجاور در سمت راست کنار هم نیستند و سمت راست تهی نیست. این ویژگی سبب می شود تا میان ترمینال های گرامر روابط اولویت تعریف شود.تجزیه کننده ای که از روابط اولویت استفاده می کند بسیار ساده تر از تجزیه کننده های عام مانند LALR هستند. تجزیه کننده های عملگر اولویت می توانند برای کلاس بزرگی از گرامرهای مستقل از متن ساخته شوند.
گرامرهای عملگر اولویت بر سه رابطه اولویت بین ترمینال ها که در زیر آمده است تکیه دارند.
ما می توانیم بین ترمبنال های مختلف تنها یک رابط اولویت در نظر بگیریم و فرض می کنیم همیشه $ در پایان رشته قرار دارد. پس می توانیم تمامی ترمینال هایی که اولویتشان از $ بیشتر یا کمتر است را پیدا کنیم. اگر همه متغیرها و محل رابطه اولویتشان را حذف کنیم تنها روابط میان ترمینال ها(<•, =•, •>) باقی می ماند که به راحتی توسط تجزیه کننده های پایین به بالا تجزیه می شوند.