قصر البدیع (عربی: قصر البدیع) یکی از شاهکارهای معماری و مهندسی در مغرب (مراکش) می باشد، سلطان سعدی احمد المنصور الذهبی (دوران حکومت وی از ۱۵۷۸ میلادی تا ۱۶۰۳ میلادی بوده است) چند ماه بعد از اینکه حکومت را بدست گرفت و توانست در یک پیروزی بزرگ پرتغالی ها را در نبرد وادی المخازن در سال ۱۵۷۸ میلادی شکست بدهد شروع به ساختن این قصر نمود. سلطان سعدی احمد المنصور سمت و گوشه شمال شرقی مراکش را برای بنای این قصر انتخاب نمود. این قصر مخصوص برگزاری جشن های سلطنتی و همین طور برای استقبال و پذیرایی از میهمانان رسمی بوده است. کارهای این قصر از ماه دسامبر ۱۵۷۸ شروع شد، استفاده از قصر پس از اتمام ساختمان بمدت ۱۶ سال بدون انقطاع ادامه داشت.
سعدیان
علیرغم اینکه این قصر الان به صورت خرابه است ولی با توجه به اسناد تاریخی و طراحی هایی که در مورد آن بدست آمده است ما را به شناختی عمیقتر از مهندسی و اجزای تشکیل دهنده معماری ساختمان و همین طور کاشی کاری ها و نقاشی های بکار رفته در آن می رساند. یک نقاشی پرتغالی مربوط به سال ۱۵۸۵ نشان می دهد که این قصر به وسیله یک دیوار بلند با ۴ برج در ۴ گوشه دیوار محاط شده بوده است، تنها راه ورودی به قصر از طریق دربهایی بوده که در اطراف قصر وجود داشته است، درب اصلی این قصر در سمت جنوب غربی قصر واقع شده است.
خود ساختمان قصر حول یک میدان مرکزی بزرگ که در وسط آن یک استخر بزرگ آب و فواره های آن قرار دارد ساخته شده است، در طرفین آن دو باغ که پوشیده از درخت و گل و منابع آبی کوچک وجود داشته است. در وسط دو ضلع کوچک این میدان دو اتاق مجلل و بلند قرار داشته است که امروز بجز یک اثر چیز دیگری وجود ندارد، این دو اتاق به صورت مربع طراحی شده و به وسیلهٔ یک سقف گنبدی که توسط ۱۲ ستون محکم و بلند مانند ستون ها و سقف گنبدی که در قبرهای السعدیین در مراکش الان دیده می شود، پوشیده شده است، کف این دو اتاق با کاشی فرش شده است و هرکدام دارای یک حوض کوچک آبی بوده است که در خنک کردن و تلطیف هوا در این دو اتاق کمک می کرده است.
در حاشیه های طولانی میدان در طرفین میدان تعدادی اتاق های مجلل مستطیلی شکل وجود داشته است که چیزی از آن ها جز خرابه های آن ها باقی نمانده است، مهم ترین آن ها که توسط منابع تاریخی به ما منتقل شده است می توان از سالن طلایی، سالن بلور و سالن الخیزران نام برد. یکی دیگر از سالن ها این قصر که برای استقبال و پذیرایی از میهمانان استفاده می شده است و کماکان سالم باقی مانده است سالن الخمسینیه می باشد که در سمت شرقی در نزدیکی ورودی اصلی قصر قرار دارد.
سعدیان
علیرغم اینکه این قصر الان به صورت خرابه است ولی با توجه به اسناد تاریخی و طراحی هایی که در مورد آن بدست آمده است ما را به شناختی عمیقتر از مهندسی و اجزای تشکیل دهنده معماری ساختمان و همین طور کاشی کاری ها و نقاشی های بکار رفته در آن می رساند. یک نقاشی پرتغالی مربوط به سال ۱۵۸۵ نشان می دهد که این قصر به وسیله یک دیوار بلند با ۴ برج در ۴ گوشه دیوار محاط شده بوده است، تنها راه ورودی به قصر از طریق دربهایی بوده که در اطراف قصر وجود داشته است، درب اصلی این قصر در سمت جنوب غربی قصر واقع شده است.
خود ساختمان قصر حول یک میدان مرکزی بزرگ که در وسط آن یک استخر بزرگ آب و فواره های آن قرار دارد ساخته شده است، در طرفین آن دو باغ که پوشیده از درخت و گل و منابع آبی کوچک وجود داشته است. در وسط دو ضلع کوچک این میدان دو اتاق مجلل و بلند قرار داشته است که امروز بجز یک اثر چیز دیگری وجود ندارد، این دو اتاق به صورت مربع طراحی شده و به وسیلهٔ یک سقف گنبدی که توسط ۱۲ ستون محکم و بلند مانند ستون ها و سقف گنبدی که در قبرهای السعدیین در مراکش الان دیده می شود، پوشیده شده است، کف این دو اتاق با کاشی فرش شده است و هرکدام دارای یک حوض کوچک آبی بوده است که در خنک کردن و تلطیف هوا در این دو اتاق کمک می کرده است.
در حاشیه های طولانی میدان در طرفین میدان تعدادی اتاق های مجلل مستطیلی شکل وجود داشته است که چیزی از آن ها جز خرابه های آن ها باقی نمانده است، مهم ترین آن ها که توسط منابع تاریخی به ما منتقل شده است می توان از سالن طلایی، سالن بلور و سالن الخیزران نام برد. یکی دیگر از سالن ها این قصر که برای استقبال و پذیرایی از میهمانان استفاده می شده است و کماکان سالم باقی مانده است سالن الخمسینیه می باشد که در سمت شرقی در نزدیکی ورودی اصلی قصر قرار دارد.
wiki: قصر البدیع