دباء. [ دَب ْ با ] (ع ص ) تأنیث اَدَب ّ. دببة. زن بسیارموی . (منتهی الارب ). || زن که موی اولین و کوچک و نرم بر تن وی برآمده باشد.
دباء
لغت نامه دهخدا
دباء. [ دَ ] (ع اِ) ملخ . الواحد دباة. (مهذب الاسماء). دبا. دبی . (منتهی الارب ). ملخ کوچک .
دباء. [ دُب ْ با ] (ع اِ) کدو. (منتهی الارب ) (دهار). کدوی تر. (مهذب الاسماء). رجوع به دبا ونیز رجوع به قرع شود. واحد آن دباءة است . (دهار).
دباء. [ دُب ْ با ] ( ع اِ ) کدو. ( منتهی الارب ) ( دهار ). کدوی تر. ( مهذب الاسماء ). رجوع به دبا ونیز رجوع به قرع شود. واحد آن دباءة است. ( دهار ).
دباء. [ دَب ْ با ] ( ع ص ) تأنیث اَدَب . دببة. زن بسیارموی. ( منتهی الارب ). || زن که موی اولین و کوچک و نرم بر تن وی برآمده باشد.
دباء. [ دَ ] ( ع اِ ) ملخ. الواحد دباة. ( مهذب الاسماء ). دبا. دبی. ( منتهی الارب ). ملخ کوچک.
دباء. [ دَب ْ با ] ( ع ص ) تأنیث اَدَب . دببة. زن بسیارموی. ( منتهی الارب ). || زن که موی اولین و کوچک و نرم بر تن وی برآمده باشد.
دباء. [ دَ ] ( ع اِ ) ملخ. الواحد دباة. ( مهذب الاسماء ). دبا. دبی. ( منتهی الارب ). ملخ کوچک.
کلمات دیگر: