دبوب . [ دَ ] (ع اِ) غار دورتک . (منتهی الارب ). غار عمیق . غار عظیم القعر. شکاف کوه . || (ص ) فربه از هر چیزی (برای مذکر و مؤنث آید). (منتهی الارب ). چیز فربه . آدمی و جانور بغایت فربه . || مرد سخن چین موذی . || طعنة دبوب ؛ یعنی روان گرداننده ٔ خون . || جراحةدبوب ؛ که خون از آن برآید به سیلان . (منتهی الارب ).
دبوب
لغت نامه دهخدا
دبوب. [ دَ ] ( اِخ ) نام جائیست در کوههای هذیل. ( معجم البلدان ).
دبوب. [ دَ ] ( ع اِ ) غار دورتک. ( منتهی الارب ). غار عمیق. غار عظیم القعر. شکاف کوه. || ( ص ) فربه از هر چیزی ( برای مذکر و مؤنث آید ). ( منتهی الارب ). چیز فربه. آدمی و جانور بغایت فربه. || مرد سخن چین موذی. || طعنة دبوب ؛ یعنی روان گرداننده خون. || جراحةدبوب ؛ که خون از آن برآید به سیلان. ( منتهی الارب ).
دبوب. [ دَ ] ( ع اِ ) غار دورتک. ( منتهی الارب ). غار عمیق. غار عظیم القعر. شکاف کوه. || ( ص ) فربه از هر چیزی ( برای مذکر و مؤنث آید ). ( منتهی الارب ). چیز فربه. آدمی و جانور بغایت فربه. || مرد سخن چین موذی. || طعنة دبوب ؛ یعنی روان گرداننده خون. || جراحةدبوب ؛ که خون از آن برآید به سیلان. ( منتهی الارب ).
دبوب . [ دَ ] (اِخ ) نام جائیست در کوههای هذیل . (معجم البلدان ).
کلمات دیگر: