جمع دب
دببه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( دببة ) دببة. [ دَ ب ِ ب َ ] ( ع ص ) زن بسیارموی. || زن که موی اولین کوچک و نرم دارد. ( منتهی الارب ).
دببة. [ دِ ب َ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ دُب. ( منتهی الارب ). رجوع به دب شود.
دببة. [ دِ ب َ ب َ ] ( ع اِ ) ج ِ دُب. ( منتهی الارب ). رجوع به دب شود.
دببة. [ دَ ب ِ ب َ ] (ع ص ) زن بسیارموی . || زن که موی اولین کوچک و نرم دارد. (منتهی الارب ).
دببة. [ دِ ب َ ب َ ] (ع اِ) ج ِ دُب . (منتهی الارب ). رجوع به دب شود.
کلمات دیگر: