زخمی ایجاد کردن شکاف و خراش باریک و دراز ایجاد نمودن .
شبط
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شبط. [ ش َ ] (ع مص ) زخمی ایجادکردن . شکاف و خراش باریک و دراز ایجاد نمودن . (از دزی ج 1 ص 720): شبطه ؛ او را مجروح کرد به جراحتی باریک و دراز. (از محیط المحیط). || در اصطلاح عامه ، رسم کردن ساحر بر روی زمین خطی را: شبط الساحریشبط شبطا؛ رسم علی الارض علامة. (از محیط المحیط).
شبط. [ ش َ ] ( ع مص ) زخمی ایجادکردن. شکاف و خراش باریک و دراز ایجاد نمودن. ( از دزی ج 1 ص 720 ): شبطه ؛ او را مجروح کرد به جراحتی باریک و دراز. ( از محیط المحیط ). || در اصطلاح عامه ، رسم کردن ساحر بر روی زمین خطی را: شبط الساحریشبط شبطا؛ رسم علی الارض علامة. ( از محیط المحیط ).
شبط. [ ش َ ب َ ] ( اِ ) شباط. ماه قبل از آذار. ( از اقرب الموارد ). رجوع به شباط شود.
شبط. [ ش َ ب َ ] ( اِ ) شباط. ماه قبل از آذار. ( از اقرب الموارد ). رجوع به شباط شود.
شبط. [ ش َ ب َ ] (اِ) شباط. ماه قبل از آذار. (از اقرب الموارد). رجوع به شباط شود.
کلمات دیگر: