زینبیه

زینبیه (اصفهان). زینیه (نام قدیم :ارزنان) از دهات بخش قهاب اصفهان است.که از شمال به روستای حبیب اباد از شرق به محله هفتون و از جنوب به طوقچی (قدس) و از غرب به محله باطون(بعثت) منتهی میشود. همچنین زینبیه دارای مردمی با گویش های مختلف(بختیاری،ترک،عرب،کرد)میباشد که اکثرا از مناطق فریدن و خوزستان به این منطقه مهاجرت کرده اند.. ابن فقیه همدانی در کتاب «البلدان» از آن بعنوان یکی از بخش های اصفهانی نام برده است.
یاقوت حموی در «معجم البدان» در حرف الف می نویسد: «ارزنان بالفتح ثم السکون و ضم الزای و نون و الف و نون اخی من قری اصبهان».(۲)
فیروزآبادی در قاموس می نویسد: «ارزنان قریهٌ باصبهان»(۳)
از مشاهیر ارزنان در قرن چهارم و پنجم هجری به این دو نفر اشاره شده است:

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
جایی که به حضرت زینب سلام الله علیها منسوب باشد. آن گونه که به جای منسوب به امام حسین علیه السلام، «حسینیه » گفته می شود.
مکان هایی که با این عنوان و به یاد حضرت زینب در شهرهای مختلف می سازند و برای برپایی محفل های عزاداری یا مجالس دینی برای بانوان و گاهی هم به عنوان دار الایتام مورد استفاده قرار می گیرد، از آن جهت که آن بانوی قهرمان، پس از عاشورا یتیمان ابا عبدالله الحسین علیه السلام را در سفر اسارت سرپرستی و نگهداری می کرد.
مرقد زینب کبری سلام الله علیها نیز که در شام قرار دارد به همین نام «زینبیه » شهرت دارد که تا دمشق مقداری فاصله دارد و زیارتگاه عاشقان عترت پیامبر صلی الله علیه و آله است. البته در مورد مدفن حضرت زینب، اقوال دیگری نیز وجود دارد.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.