( صفت ) منسوب به که کاهی .
اکهی گردیدن . گنده دهن و بد دل گردیدن و کلف پدید آمدن بر روی کسی .
اکهی گردیدن . گنده دهن و بد دل گردیدن و کلف پدید آمدن بر روی کسی .
کهی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کهی. [ک ِ ] ( حامص ) کوچکی. خردی. صغر. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
قلم جدا کند ای شاه کهتر از مهتر
به کوتهی و درازی مدان کهی و مهی.
کهی. [ ک َ ] ( اِ ) در محاوره هندیان ، کاه و علوفه ستور. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ). || خوراک و ذخیره و توشه. ( ناظم الاطباء ). || گروه غارتگران. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ). || فوجی باشد علی حده که به اطراف و جوانب رفته برای لشکر خاص کاه و دانه و هیمه و غیره بیارد. ( غیاث ).
کهی. [ ک ُها ] ( ع مص ) اَکْهی ̍ گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). گنده دهن و بددل گردیدن و کلف پدید آمدن بر روی کسی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به اَکهی ̍ شود.
کهی. [ ک ِ ] ( اِخ ) نام قلعه ای است از ولایت سیستان. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). مخفف کهیچ. ( حاشیه برهان چ معین ). رجوع به کهیچ شود.
قلم جدا کند ای شاه کهتر از مهتر
به کوتهی و درازی مدان کهی و مهی.
ناصرخسرو ( از امثال و حکم ص 451 ).
کهی. [ ک َ ] ( اِ ) در محاوره هندیان ، کاه و علوفه ستور. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ). || خوراک و ذخیره و توشه. ( ناظم الاطباء ). || گروه غارتگران. ( ناظم الاطباء ) ( از اشتینگاس ). || فوجی باشد علی حده که به اطراف و جوانب رفته برای لشکر خاص کاه و دانه و هیمه و غیره بیارد. ( غیاث ).
کهی. [ ک ُها ] ( ع مص ) اَکْهی ̍ گردیدن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). گنده دهن و بددل گردیدن و کلف پدید آمدن بر روی کسی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به اَکهی ̍ شود.
کهی. [ ک ِ ] ( اِخ ) نام قلعه ای است از ولایت سیستان. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). مخفف کهیچ. ( حاشیه برهان چ معین ). رجوع به کهیچ شود.
کهی . [ ک َ ] (اِ) در محاوره ٔ هندیان ، کاه و علوفه ٔ ستور. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ). || خوراک و ذخیره و توشه . (ناظم الاطباء). || گروه غارتگران . (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ). || فوجی باشد علی حده که به اطراف و جوانب رفته برای لشکر خاص کاه و دانه و هیمه و غیره بیارد. (غیاث ).
کهی . [ ک ِ ] (اِخ ) نام قلعه ای است از ولایت سیستان . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). مخفف کهیچ . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به کهیچ شود.
کهی . [ ک ُها ] (ع مص ) اَکْهی ̍ گردیدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). گنده دهن و بددل گردیدن و کلف پدید آمدن بر روی کسی . (ناظم الاطباء). رجوع به اَکهی ̍ شود.
کهی . [ک ِ ] (حامص ) کوچکی . خردی . صغر. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
قلم جدا کند ای شاه کهتر از مهتر
به کوتهی و درازی مدان کهی و مهی .
قلم جدا کند ای شاه کهتر از مهتر
به کوتهی و درازی مدان کهی و مهی .
ناصرخسرو (از امثال و حکم ص 451).
واژه نامه بختیاریکا
( کُهی ) کوهی؛ دیوانه
کلمات دیگر: