اب اوردگی شکم

آب آوردگی شکم. آب آوردگی شکم یا آسیت (به انگلیسی: Ascites) به تجمع مایع در حفره صفاقی گفته می شود. از نظر بالینی وقتی آسیت قابل تشخیص است که حجم مایع بیش از ۵۰۰ سی سی باشد. آب آوردگی شکم دلایل گوناگونی از جمله بیماری های کبدی مانند سیروز (تشمع) و متاستاز (دگرنشینی) و سرطان های گوارشی و نیز مسدود شدن سیاهرگ کبدی در نشانگان باد-کیاری می تواند داشته باشد. تشخیص دقیق به وسیلهٔ مایع کِشی (پاراسنتز) و آزمایش خون و نیز با ماتیته جابجا شونده در دق (پرکوسیون) و سونوگرافی قابل انجام است.
۸۱٪ سیروز (۶۵٪ الکلی - ۱۰٪ ویروسی - ۶٪ کریپتوژنیک)
۳٪ نارسایی قلبی
ترمبوز وریدی کبد: سندروم باد-کیاری یا بیماری ترومبوتیک عروقی
Constrictive pericarditis
کواشیورکور (سوء تغذیه ی انرژی-پروتئین کودکان)
گرادیان بالای آلبومین نشان دهنده افزایش فشار سیاهرگ دروازه ای (ورید باب) است.
درمان اولیه با محدودیت سدیم در غذا، محدودیت مایعات، داروهای ادرارآور مانند اسپیرونولاکتون و فورزماید است. در آب آوردگی مقاوم گاه به تخلیه مکرر آب آوردگی یا ایجاد شانت داخل صفاقی و آناستوموز سیاهرگ باب به ورید اجوف تحتانی می پردازند.
در کشورهای توسعه یافته، شایع ترین علت، سیروز کبدی است. علل دیگر عبارتند از: سرطان، نارسایی قلبی، سل، پانکراتیت و انسداد ورید کبدی. در سیروز، مکانیزم پایه، فشار خون بالا در سیستم پورتال و اختلال در عملکرد عروق خونی است. تشخیص معمولا بر اساس معاینه همراه با سونوگرافی یا CT اسکن می شود.