ضماد بستن ریش و خستگی را
لبز
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
لبز. [ ل َ ] ( ع مص ) نیک خوردن و فروبردن. || بینی بند بربستن. || بر پشت زدن به دست. || سخت زدن. || راندن. || لقب دادن. || لگد زدن شتر. || سخت زدن ناقه سم را بر زمین. ( منتهی الارب ).
لبز. [ ل ِ ] ( ع مص ) ضماد بستن ریش و خستگی را.
لبز. [ ل ِ ] ( ع مص ) ضماد بستن ریش و خستگی را.
لبز. [ ل َ ] (ع مص ) نیک خوردن و فروبردن . || بینی بند بربستن . || بر پشت زدن به دست . || سخت زدن . || راندن . || لقب دادن . || لگد زدن شتر. || سخت زدن ناقه سم را بر زمین . (منتهی الارب ).
لبز. [ ل ِ ] (ع مص ) ضماد بستن ریش و خستگی را.
کلمات دیگر: