کاظیة. [ ی َ ] (ع ص ) مؤنث کاظی . خشک . ارض کاظیة؛ زمین خشک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
کاظیه
لغت نامه دهخدا
( کاظیة ) کاظیة. [ ی َ ] ( ع ص ) مؤنث کاظی. خشک. ارض کاظیة؛ زمین خشک. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
کلمات دیگر:
کاظیة. [ ی َ ] (ع ص ) مؤنث کاظی . خشک . ارض کاظیة؛ زمین خشک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).