با توجه به آنچه در معنی کلمه "ارشیا" آمده است، واژه "عرشیا" فقط می تواند صورتی تغییریافته از همان "ارشیا" باشد که بهتر است به کار نرود. با توجه به توضیحات مربوط به "ارشیا"، در واقع، هیچ یک از این دو کلمه، کلمه نیستند! بلکه نمادهایی بوده اند که از زبانهای آرامی وارد زبان پهلوی شده و اگرچه در نوشتن به این صورت نوشته می شدند، اما در خواندن، معنای پهلوی آنها را می خواندند؛ مثلا همین واژه "ارشیا" را در خواندن، "تخت پادشاهی" یا چیزی شبیه این می خواندند. به چنین کلماتی در زبان فارسی "هُزوارِش" گفته می شود.
ریشه زبان عربی از زبانهای آرامی است، بنابراین طبیعی است که واژه "عرش" عربی از ریشه "ارشیا"ی آرامی باشد. از آنجا که ریشه زبان فارسی از زبانهای آرامی نیست، پس وجود چنین کلماتی با ریشه آرامی در زبان فارسی به چه معنی است؟ این موضوع نشان می دهد که برخی از این کلمات ( هزوارش ها ) به همان صورتی که در زبانهای آرامی خوانده می شدند، در پهلوی هم به همان صورت خوانده شدند و به همان صورت ماندند. دقیقا به همین دلیل است که برخی فرهنگها "ارشیا" را هم ریشه با "عرش" عربی معرفی کرده اند در حالیکه می دانیم عربی و فارسی هیچ ریشه مشترکی ندارند.
با توجه به این توضیحات، واژه "عرشیا" می تواند واژه ای کاملا زائد باشد، زیرا همان معنی "ارشیا" ( یعنی: "تخت پادشاهی" ) را می دهد و فقط در نوشتن تفاوت می کند. با توجه به اینکه، حرف "ع" از حروف خاص زبان عربی است و کلمه مورد نظر را کلمه ای عربی جلوه می دهد، بهتر است ما ایرانیان که به اصالت زبانی و قومی خود ( البته بدون اغراض نژادپرستانه ) اعتقاد داریم، این کلمه را با "الف" یعنی به صورت "ارشیا" به کار بریم.