سعدیه

مختصات: ۲۹°۳۷′۲۱٫۱۴″ شمالی ۵۲°۳۴′۵۹٫۴۶″ شرقی / ۲۹٫۶۲۲۵۳۸۹°شمالی ۵۲٫۵۸۳۱۸۳۳°شرقی / 29.6225389; 52.5831833
آرامگاه سعدی معروف به سعدیه محل دفن سعدی، شاعر برجستهٔ پارسی گوی است. این اثر را محسن فروغی طراحی کرده است.
این آرامگاه در انتهای خیابان بوستان و کنار باغ دلگشا در دامنهٔ کوه در شمال شرق شیراز قرار دارد. در اطراف مقبره، قبور زیادی از بزرگان دین وجود دارند که بنا به وصیت خود، در آنجا مدفون شده اند. از جمله مهمترین های آن می توان شوریده شیرازی را نام برد که آرامگاهش به وسیله رواق به آرامگاه سعدی متصل شده است. آرامگاه شیخ مشرف الدین بن مصلح الدین سعدی شیرازی در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۵۳ به شمارهٔ ثبت ۱۰۱۰٫۳ در انجمن آثار ملی به ثبت رسیده است.
لغت نامه دهخدا به نقل از فرهنگ برهان قاطع نام موضعی که شیخ سعدی در آنجا آرمیده را «گازرگاه» نامیده و به نقل از فرهنگ آنندراج گازرگاه را حد شیراز نزدیک به مرقد شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی دانسته است.

سَعْدیّه
سَعْدیّه
سَعْدیّه
سَعْدیّه
در شمال شرقی شیراز در دامنۀ کوه پهندژ و در مجاورت باغ دلگشا. در ۱۳۳۱ ش با اقتباس از کاخ چهل ستون اصفهان در محل آرامگاه قدیمی سعدی مربوط به دورۀ کریم خان زند احداث شده است. آرامگاه قبلی سعدی از یک ساختمان آجری دو طبقه شامل دو اتاق بزرگ، غرفه هایی در میان دو اتاق، چند تاق نما و یک ایوان تشکیل شده بود. برطبق منابع آرامگاه در خانقاه سعدی بنا شده بود که او سال های آخر عمر را در آن جا می گذراند. سعدیه شامل دو اتاق و یک ایوان با چند ستون سنگی چهارضلعی بلند و یک گنبد کاشی فیروزه ای رنگ بر فراز بقعه است. در یک اتاق مقبرۀ سعدی با تزیینات کاشی کاری و گزینه هایی از بوستان و گلستان و لوحۀ تاریخچۀ احداث ساختمان و در اتاق دیگر مقبرۀ فصیح الملک شوریده شاعر مشهور شیرازی قرار دارد. هنگام احداث بنا قطعاتی از یک سنگ قبر و کتیبه ای از دورۀ پیش از زندیان کشف شده که داخل آرامگاه نگهداری می شود. آب قنات سعدی درون آب نمایی معروف به حوض ماهی جریان دارد که با پله هایی به آن دسترسی است.