دینا

دئنا یا دین یا ایزدبانو دین، در آیین زرتشت و اساطیر ایرانی، نمود وجدان است و آدمی را توان آن می بخشد که راه اهورایی را پی گیری کند.
جان.راسل.هینیلز (۱۳۸۵)، شناخت اساطیر ایران، ترجمهٔ باجلان فرّخی، تهران: انتشارات اساطیر، شابک ۹۶۴-۳۳۱-۲۶۴-X
طاهری، صدرالدین (۱۳۹۳). ایزد بانوان در فرهنگ و اساطیر ایران و جهان. روشنگران و مطالعات زنان. شابک ۹۷۸۹۶۴۱۹۴۰۸۲۱.
دین (دِاِنا) بر پل چینوَد کردار نیکان را به سان دختری زیبارو به پیشواز روان آنان می برد و بدکرداری ناپاکان را به سان عجوزه ای هراسناک. او خدای بانوی راه و سفر نیز هست. دئنا یک مفهوم زرتشتی است که نشانگر بینش و وحی می باشد، و از این رو آن را، نمایندهٔ «وجدان» یا «دین»، به شمار آورده اند. دئنا همچنین، نمایانگر نوعی الوهیت نیز در نظر گرفته شده و نام یکی از ایزدان آئین زرتشت نیز، محسوب می شود.
به روایت پورداوود، دین در ردیف سایر قوای باطنی آدمی، زیبایی روحانی و ایزدی و تشخص معنوی وی است و آن را آغاز و انجامی نیست.
گل ویژهٔ ایزد دین، گل صد برگ است.

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
دین (۱۰۱ بار)

به کسر اوّل جزا. طاعت. این دو معنی از جمله معنای دین است که در صحاح و قاموس و مجمع و مفردات نقل شده و در مجمع از امام باقر علیه السلام روایت کرده که دین به معنی حساب است «مالِکِ یَوْم الدّین» یعنی صاحب روز حساب و جزا دهمده گفته است راغب می‏گوید: شریعت را به اعتبار طاعت و فرمانبری دین گویند و آن مانند ملّت و طریقه است لیکن انقیاد و طاعت در آن ملحوظ می‏باشد طبرسی در ذیل آیه 19 آل عمران می‏گوید: طاعت و انقیاد را دین گفته‏اند زیرا که طاعت برای جز است (یعنی خداوند به طاعت پاداش خواهد داد) قول طبرسی در وجه تسمیه از قول راغب بهتر است. علی هذا شریعت را از آن جهت دین گفته‏اند که در آن طاعت و پاداش هست. ناگفته نماند این کلمه در قرآن مجید به معنی جزا و شریعت و طاعت آمده است و از آن ملّت نیز تعبیر شده است مثلاً در آیه به شریعت اسلام دین و ملّت هر دو گفته شده است. همچنین است آیه . جاهائی که «دین» به معنی جزا آمده مثل . . . . . در این گونه موارد می‏توان دین را به معنی حساب نیز دانست و آن با جزا متقارب است. و مواردی که دین به معنی قاندن و شریعت است مثل . . و جاهائی که به معنی طاعت و بندگی آمده مثل - عنکبوت:65 - لقمان:32 - دین در اینگونه موارد به معنی اطاعت و بندگی است و آیه اخیر در این معنی کاملاً روشن است و کلمه اعبد قرینه آن می‏باشد. * منظور از آیه چنان که گفته‏اند فقط دین اسلام نیست بلکه تمام ادیانی است که بوسیله پیامبران عرضه شده یعنی یعنی همه ادیان یکی است و یک سخن گفته‏اند و آن تسلیم شدن به حق و خداست و اختلاف مختصری که ادیان داشته‏اند در اثر اختلاف زمان و اختلاف رشد و استعداد بشر است و گرنه همه تسلیم به حق را گفته‏اند. فرق میان دین و شریعت در «شرع» دیده شود. * یعنی یوسف نمی‏توانست در قانون پادشاه مصر برادر خویش را بگیرد و پیش خود نگاه دارد.