عفتو

عفتو: در گویش شوشتری به معنی زمین یا جائی که در معرض تابش مستقیم آفتاب است و سایه نیست، می باشد. گاهی هم به معنی دمیدن آفتاب پس از سپری شدن تاریکی شب هم بکار می رود. برای معانی دیگری هم بر سبیل مجاز یا استعاره استفاده می شود.