شارل آدرین باربیه دومنار (به فرانسوی: Charles Barbier de Meynard) (۱۸۲۶–۱۹۰۸)، خاورشناس فرانسوی و متخصص زبان و ادبیات فارسی، عربی و ترکی.
فرهنگ جغرافیایی و تاریخی و ادبی ایران و نواحی همجوار، ۱۸۶۱:
خانواده اش مدت ها در خاورزمین اقامت داشتند، و او در ششم فوریه ۱۸۲۶ در مسیر قسطنطنیه به مارسی بر روی کشتی متولد شد. وی پس از تحصیلات در مدرسه لوئی لوگران به کلژ دوفرانس وارد شد و تحت نظر ژول مول به تحصیل زبان و ادبیات فارسی پرداخت و از شاگردان برجستهٔ او گردید. در سال ۱۸۵۲ وزارت خارجه فرانسه او را به سمت مترجم به کنسولگری اورشلیم مأمور کرد. وی در آنجا هم به فراگیری زبان های عربی و ترکی پرداخت. سال بعد او را همراه با هیئت کنت دو گوبینو به ایران فرستادند، و وی در مدت اقامت در تهران تحصیل زبان و ادب فارسی را نزد یکی از علمای تهران دنبال کرد و در آن هم مبرز شد.
با درگذشت پروفسور دوبو، استاد زبان ترکی مدرسه زبان های شرقی در پاریس، در سال ۱۸۶۳ دومنار به جای او انتخاب شد. پس از درگذشت ژول مول، استاد کرسی زبان فارسی کلژ دوفرانس، در سال ۱۸۷۵ هیئت استادان باربیه دومنار را که از شاگردان برجسته وی بود، برای تدریس زبان و ادبیات فارسی برگزید. باز با درگذشت ستانیس لاس گویار، استاد زبان و ادبیات عربی، در ۱۸۸۵ مجمع استادان انجمن آسیایی پاریس باربیه دومنار را به جای وی گمارد.
باربیه دومنار مدت طولانی در انجمن آسیایی پاریس تدریس می کرد و با نشریه انجمن همکاری داشت. از سال ۱۸۸۲ به سمت نایب رئیس انجمن انتخاب شد و در ۱۸۹۲ به جای ارنست رنان به ریاست انجمن آسیایی پاریس رسید. باربیه دومنار در سال ۱۸۷۸ به جای دو اسلان به عضویت فرهنگستان کتیبه ها و ادبیات انتخاب شد. وی در سال ۱۹۰۵ در کنگره جهانی خاورشناسان در الجزیره به عنوان نماینده دولت فرانسه شرکت کرد و بسیار مورد احترام خاورشناسان واقع گردید و سخنرانی او ستایش و تحسین فراوانی برانگیخت.
فرهنگ جغرافیایی و تاریخی و ادبی ایران و نواحی همجوار، ۱۸۶۱:
خانواده اش مدت ها در خاورزمین اقامت داشتند، و او در ششم فوریه ۱۸۲۶ در مسیر قسطنطنیه به مارسی بر روی کشتی متولد شد. وی پس از تحصیلات در مدرسه لوئی لوگران به کلژ دوفرانس وارد شد و تحت نظر ژول مول به تحصیل زبان و ادبیات فارسی پرداخت و از شاگردان برجستهٔ او گردید. در سال ۱۸۵۲ وزارت خارجه فرانسه او را به سمت مترجم به کنسولگری اورشلیم مأمور کرد. وی در آنجا هم به فراگیری زبان های عربی و ترکی پرداخت. سال بعد او را همراه با هیئت کنت دو گوبینو به ایران فرستادند، و وی در مدت اقامت در تهران تحصیل زبان و ادب فارسی را نزد یکی از علمای تهران دنبال کرد و در آن هم مبرز شد.
با درگذشت پروفسور دوبو، استاد زبان ترکی مدرسه زبان های شرقی در پاریس، در سال ۱۸۶۳ دومنار به جای او انتخاب شد. پس از درگذشت ژول مول، استاد کرسی زبان فارسی کلژ دوفرانس، در سال ۱۸۷۵ هیئت استادان باربیه دومنار را که از شاگردان برجسته وی بود، برای تدریس زبان و ادبیات فارسی برگزید. باز با درگذشت ستانیس لاس گویار، استاد زبان و ادبیات عربی، در ۱۸۸۵ مجمع استادان انجمن آسیایی پاریس باربیه دومنار را به جای وی گمارد.
باربیه دومنار مدت طولانی در انجمن آسیایی پاریس تدریس می کرد و با نشریه انجمن همکاری داشت. از سال ۱۸۸۲ به سمت نایب رئیس انجمن انتخاب شد و در ۱۸۹۲ به جای ارنست رنان به ریاست انجمن آسیایی پاریس رسید. باربیه دومنار در سال ۱۸۷۸ به جای دو اسلان به عضویت فرهنگستان کتیبه ها و ادبیات انتخاب شد. وی در سال ۱۹۰۵ در کنگره جهانی خاورشناسان در الجزیره به عنوان نماینده دولت فرانسه شرکت کرد و بسیار مورد احترام خاورشناسان واقع گردید و سخنرانی او ستایش و تحسین فراوانی برانگیخت.
wiki: باربیه دومنار