جمع آبی
اباه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( اباة ) اباة. [ اُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ آبی.
ابأه. [ اِءَ ] ( ع مص ) قصاص کردن. || با مأوی بردن. || بازگردانیدن. || گریختن. || پوست را دباغت کردن. پیراستن پوست را.
ابأه. [ اِ ءَ ] ( ع مص ) سر باززدن اندر کاری. فروگذاشتن طاعت.
ابأه. [ اَ ] ( ع اِ ) یک نی.
ابأه. [ اِءَ ] ( ع مص ) قصاص کردن. || با مأوی بردن. || بازگردانیدن. || گریختن. || پوست را دباغت کردن. پیراستن پوست را.
ابأه. [ اِ ءَ ] ( ع مص ) سر باززدن اندر کاری. فروگذاشتن طاعت.
ابأه. [ اَ ] ( ع اِ ) یک نی.
اباة. [ اُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ آبی .
کلمات دیگر: