یحیی کمال بیاتلی

یحیی کمال بیاتلی (به ترکی استانبولی: Yahya Kemal Beyatlı) با نام اصلی احمد آگاه (۲ دسامبر ۱۸۸۴، اسکوپیه، امپراتوری عثمانی - ۱ نوامبر ۱۹۵۸، استانبول، ترکیه) نویسنده، شاعر و سیاستمدار ترک بود.
Ayvazoğlu, Beşir (2006). Bora, Tanıl; Gültekingil, Murat, eds. Modern Türkiye'de Siyası Düşünce (به ترکی استانبولی). 5. İstanbul: İletişim. ISBN 978-975-050-155-5.
Bayrak, Özcan (2009). "Yahya Kemal'in Şiirinin Kaynaklari". Turkish Studies (به ترکی استانبولی). Ankara: Yıldırım Beyazıt Üniversitesi. 4 (1): 1521-1542. doi:10.7827/TurkishStudies.592.
Karaalioğlu, Seyıt Kemal (1982). Türk Edebiyatı Tarihi (به ترکی استانبولی). 3. İstanbul: İnkilap ve Aka Basımevi.
Quliyev, Elman (2011). Türk Xalqları Ədəbiyyatı (به ترکی آذربایجانی). Bakı: Conatant Empary.
پس از اتمام تحصیلات مقدماتی در اسکوپیه برای تحصیل در مکتب سلطانی قالاتاساری به استانبول آمد. اما بلافاصله تحصیلاتش را آغاز نکرده و یک سال را در عمارت یکی از بستگانش در ساری یر به سرودن شعر گذراند.
وی پس از آن برای تحصیل علوم سیاسی در سال ۱۹۰۳ به پاریس رفته در کالج مو و پس از آن در انستیتوی علوم سیاسی پاریس به تحصیل پرداخت. یحیی کمال در سال ۱۹۱۲ به استانبول بازگشته و به تدریس تاریخ و ادبیات مشغول شد. فعالیت های سیاسی او با عضویتش در مجلس ملی سال ۱۹۲۳ اوج گرفت. در سال ۱۹۲۵ به عنوان سفیر به ورشو رفت و در سال ۱۹۲۹ به عنوان سفیر به مادرید فرستاده شد.
یحیی کمال اولین شعر خود را در سن ۱۲ سالگی سرود. در ابتدا سرودن شعر را تحت تاثیر معلم ناجی افندی آغاز کرد. اما پس از سفر به استانبول دنباله رو سبک توفیق فکرت بود. یحیی کمال در سال های تحصیلش در فرانسه فرصت آشنایی با شعر و ادبیات فرانسوی را بدست آورد. این آشنایی زمینه ساز مطالعات وی در مورد شعر شد و تلاش کرد تا عناصر شعر فرانسوی را در شعر ترکی بکار ببرد. یکی از مهم ترین نوآوری های وی در شعر ترکی، بیان ابیات از زبان جمعی است. او عناصر بسیاری از شعر دیوانی را در شعر مدرن استفاده کرد. وی تحت تاثیر شاعرانی چون پل ورلن، شارل بودلر و استفان مالارمه طرفدار جنبش شعر ناب بود.

یَحْیی کَمال بَیاتلی (اسکوپلیه ۱۸۸۴ـ۱۹۵۸)
(یا: احمد آگاه؛ محمد آگاه) شاعر، دولتمرد و نویسندۀ اهل ترکیه. در ۱۹۰۲ به پاریس رفت. در ۱۹۱۲ دورۀ دانشکدۀ علوم سیاسی را در رشتۀ سیاست بین الملل به اتمام رساند. به کشورش بازگشت و در برخی مدارس استانبول به تدریس تاریخ تمدن، تاریخ ادبیات غرب و تاریخ ادبیات ترک مشغول شد. در ۱۹۲۳ نمایندۀ مجلس کبیر ملی شد. سال ها سفیر ترکیه در اسپانیا، پاکستان، لهستان و پرتغال بود. با همراهی شماری از دانشجویان، مجلّه ای به نام درگاه منتشر کرد. از آثار اوست : استانبول عزیز به نظم و نثر (استانبول ، ۱۹۶۴)؛ حکایت های سیاسی (استانبول ، ۱۹۶۸)؛ خاطرات سیاسی کودکی و بزرگسالی ام (استانبول ، ۱۹۷۳)؛ شعرهای ناتمام (استانبول ۱۹۷۶)؛ نامه ها ـ مقاله ها (استانبول ، ۱۹۷۷)؛ گنبد آسمان خودمان (۱۹۶۱)؛ با نسیم شعر قدیم (۱۹۶۲)؛ رباعی ها که در دو بخش است : بخش نخست ، رباعی های خود شاعر و بخش دوم دربردارندۀ ترجمۀ ترکیِ حدود ۱۰۰ رباعیِ خیام (استانبول ، ۱۹۶۳،۱۹۸۳).